нема (гл.) - причина (имн.)

Така, како што, во духот на традицијата во семејството, на рожбите им дававме неутрални имиња, немаше причини сега така да не биде и со козата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми во основа не беше толку уплашен за ната­мошниот развој на својот син партиец, колку што не мо­жеше да се разбере себеси, ги бараше причините за својата постојана неутралност, за емигрантската готовност за ком­промиси, таму каде што објективно можеби и немаше причини.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога големите војни и стратегиите на нивните творци не ги беа скарале судбински, не им ја наложиле братоубиствената војна, како во други делови на Балканот, не ги победиле, немаше причини и во ова време на козите да не бидат уште поблиску помеѓу себе, да се почитуваат, да си сочувствуваат заедно при умирачките, да се радуваат на новите животи, да се мешаат меѓу себе, да ги слават заедно свршувачките и сите верски празници, да веруваат сите во времето на козите, во најубавото време на земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Да, немаше причина веќе да се копа надолу. На Јована треба да му верувам, знае.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Така само гусарите прават! Ние немаме причина за тоа...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Совет: Ризикот останува, но нема причина за грижа сѐ додека избегнувате аеросоли, бензин за запалки и течности за чистење; никогаш не вдишувајте со пластична вреќа преку глава.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А и зошто би ги проверувал неговите извештаи? Немаше причина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа приоѓа и се ведне над легнатата во колата Огнена: - Немаш причини да приговараш.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште кога бев мал имав гледано како мајка ми ги храни пилците во дворот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека помеѓу зборовите што тој ги употребува нема фира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ина на трапезот изгледаше сосема природно, како ниеден ден да не посветила на техниката или вежбата; немаше причина да не биде таква и во кревет. Имав и куќа: шатор небесен. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со сѐ помалите физички ограничувања (преку можеби неизбежните економски ограничувања), човек би можел да си земе која било посакувана форма.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се разбира, нема причина нечии манифестации да се ограничат на одредена форма.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Како на чесен човек од збор, нема причина да не му веруваме.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Немаше причина што можеше да го измени тој ред, ниту изговор доволно силен и одржлив пред мајка ми.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако не сум разбиралив (нема причини да не сум разбирлив), ќе објаснам зошто...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Но, госпоѓо, мислам дека барем овде нема причина за возбудување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нема причина да се лутиш на мене.“ Нека ме носи ѓаволот ако не сум мислел погрешно за него, мислеше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ако не сум разбирлив ( нема причина да не сум разбирлив), ќе објаснам зошто ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Дури и сега, се разбира, нема причина или оправдување за вршење мислопрестап.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Немам причини да се жалам на животот. Еден контрабандист како што сум јас живее храбро, интензивно. Како зината челуст на вулкан.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Немам причини да не верувам дека себеси се сметаш за безгрешен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога тргнував за овде на другарот Ѓорѓи Смокот не заборавив да му спомнам дека кога ќе втасам во Виена на Благоја ќе му ги предадам и одличијата што му беа доделени.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Немам причина да измислувам, сѐ што реков и вистински се случуваше, а јас дури и се обидував да ѝ ја задржам раката на Катерина во мојата за да не мавта бидејќи светилката во собата гореше и нејзиното однесување веројатно се чинеше неприлично: девојка, само делумно покриена со лесни ноќни парталчиња, им мавта на поетите наседнати по високите гранки!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Немаат причина за да бидат злочести се обидуваше да ми објасни таа. Бев фина со нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира, ако не беа оние твои дневни ангажирања.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се привикнав да постојам ексклузивно, на Погибел дури времето се мереше ноќе како жена дури со змијата ме споредуваа со фалусот и ламјата ја усовршив техниката на помрачувањето, прељубата немам причина да се натпреварувам со луѓето, не ги обожавам идеите и предметите како нив, но и мене ме застрашува Диве, Ероте, песјата страна на жедбата, ненаситоста, иштафот и мене бесови ме беспокојат, лунки Шејтане, постојано сакам нешто младо - Новина, Полутка, Полнеж устата ми запени од подигање удини јазикот од каскање, чинки чинење од вдахновение и празноверие и мене ме плаши изгревот на зајдисонце коцкањето со светлоста за само три дена лажовен три дена налуничав три дена трикрак, троглав жив-отец и мене ме тревожи што долго веќе многу долго преврат нема вртолун, бела ноќ на мојов месечински, на твојот животински појас вртелешко вселенска, машка анатемо Сонце мое.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А нема причина ни да бега: никој досега не го скарал, ниту тој се пожалил на некого.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Каде да ги спуштиме куферите кога немаме причина да продолжиме, кога чувствата се исти, кога сме проклето сами.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не сакам да знам за сите обвинувања и изговори, нема причина, а нема ни вистина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тесни се овие ѕидови на различни страни на светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој знаеше, како што пишува Жари во Мажјачиштето, дека „се разбира нема причина луѓето да градат трајни дела ако тие немаат барем јасна замисла дека овие дела треба да чекаат на додатна убавина... која иднината ја чува во своите одаи.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)