нема (гл.) - знак (имн.)

Го ѕиркав, го меркав внимателно и упорно нарисаниот, ги врзав зениците врз неговата лика и, за прв пат, забележав дека таа лика не е светител, дека нема знак и белег како останатите светци.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Според студенилото и крутоста на телото, смртта најверојатно настапила во првите ноќни часови.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во официјалното соопштение беше забележано: “Увидот покажа дека немало знаци на насилство.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Стручњаците пак дојдоа, проверија, испитаа, рекоа дека нема знаци на влошување.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во неговите очи веќе нема знак на топла светлина за да покаже дека во него има срце, дека е направен од месо и нерви.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тоа писмо, на пример, немаше знак за „љубов“, па дури ни за љубов телесна, со жена; кога тоа му го реков на Писмородецот, тој чкртна со забите, светна со белото око и рече: „Тоа твоја грижа не е.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не знаев, не видов, поранив, задоцнив, немаше знак, заборавив, згрешив.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)