нема (гл.) - некој (зам.)

Што ми правиш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Сфати, ова и нема некоја врска со тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Навидум, како да нема некоја особена врска.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во сето тоа кај него, и што е обикновено во таквите случаи, немаше некој систем, но подоцна, кога стана прашање за историјата на неговото семејство Кочо, видов дека е неверојатно прецизен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— Море та и тој е од мајка роден. Неоти тој пак си немал некоа како тебе?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во средината на летото 1940 година известителната служба на Велика Британија немала некои поголеми успеси на Балканот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Што се однесува до жена му, таа не би можела да има влијание и никаков контакт со управата на средноекономско училиште, освен ако нејзиниот директор немал некоја деловна врска или дамнешно другарство со директорот на школото.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Пушти ми го денес Бојана. Гледам, немаш некоја цврста работа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога се врати од војска, по три години, не поседе в град ни три недели, туку еднаш, во делник, сред лето, во време жетва, неочекуван од никого достаса во Потковицата; првин бил дома си, се видел и се избакнал со деда си Блажета, потоа собрал фотографии од сите домашни, и - се огласи од Молитвена Вода.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веќе момите, и градските и тукашните, кога ќе дојдеше на сведен или во Света недела, за да се види со своите, се обѕрнуваа по него, веќе сама мајка му Илинка, загрижена, го потпрашуваше, оддалеку, дали нема некоја во градот, и каква е таа, кога тој, за чудење на сите, предвреме, доброволно, замина војска, морнарица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
КОТЕ: Маро мор, немаш некое пиперче туршија за мезе?...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Не е ни чудо што постојано прашуваме, со едвај потиснато нетрпение, зошто просто не исчезне таа геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби чувствуваат дека машката геј-агресија се насочува против самата состојба на суштествувањето како жена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби не грешат кога лично се чувствуваат како цел, кога мислат дека машката геј-култура им го напаѓа самото суштествување како жени преку своите бујни претставувања на екстравагантната, претерана, хистерична, страдна, унижена или абјектна женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го кочи остварувањето на асимилацијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и немаат некоја посебна побуда да ја објаснуваат никому, ниту себеси ниту на други.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи геј-луѓето веќе не се угнетени, нема некоја причина да се здружуваат во посебни општествени групи, а камоли да создаваат посебни културни заедници.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата е остаток од едно минато време.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно општествената прифатеност и интегрираност ќе ѝ стават крај на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А границата што сакав да ја повлечам меѓу женственоста и женскоста можеби е граница што за голем број жени нема некоја разлика, зашто ним честопати им е тешко, ако не и невозможно, да ги одвојат двете категории при секојдневното искуство на родот и на родовиот идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Долго ми беше бесмислена претпоставката дека геј-маж, маж кого сексуално го привлекуваат мажи, маж кој полово општи со мажи, не е „навистина“ геј само затоа што нема некое конкретно внатрегрупово знаење или зашто не му е позната некоја конкретна работа од тривиите на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку и да е згодно да се застапува – заради обликување на политичка одбрана на машката геј-култура – некаква апсолутно реска разграниченост меѓу женственоста и родовата улога или изведба, од една страна, и женскоста како полова или биолошка состојба, од друга страна, границата меѓу нив честопати излегува понејасна и понехерметичка отколку што човек би сакал, особено бидејќи самите машки геј-културни практики се склони да ја разводнуваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можам да се пожалам дека не беше внимателен кон мене, но како да немаше некоја жар во нашата врска.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Прашањето е: дали ова постоење овде, ако нема некоја повисока смисла, не е потполно бесмислено?“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Додека зборувавме, чекоревме во круг по просторијата, покрај ѕидовите, без да погледнеме на сликите кои висеа на нив, чекоревме така кружно и јас помислив на кругот на постоењето и постојаната смена на раѓања, умирања, раѓања, умирања, раѓања, умирања, раѓања...
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Немаш некоја Македонка? Или ги молиш овие нашиве?...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не знаеше кога и како почнал да ја љуби Македонија со сето свое битие – како и сите што ги знаеше, тој дома не чуваше знаме, немаше некое посебно чувство на државните празници, ниту пак го знаеше целиот текст на химната.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Или имаше многу, но сето тоа беше така некако зајазлено во него, што тој не наоѓаше како да почне, немаше некоја чистина, не беше начисто ни самиот со себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сопрво беше напраил еден крс на едно дрво од некое суо дрвце за да го познаат местото, чунки ќе одел као внатре во адата за да види што има и што нема, да ако нема некоја трага од чоека, пак сакал да се врати назад, кај изворот, за да поживеит тамо со јемишот што бил на дрвата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си зел в раце едно дрво некастрено, како за стап, в раце да му се најдит, за од лошо да се брани и тргнал на угорното да одит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Во последниве години од него немам некоја поголема корист, но подобро е земјата да се работи, отколку да стои угар.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Па зар во државава нема некоја чесна и домаќински воспитана мома која прилега на твојата убавина, што ќе ти биде верна и што ќе се грижи за куќава.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Имав завршено само едно одделение и чинам немаше некоја поголема наука во мене.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Општо земено, поранешниот адвокат Љупчо, немаше некое високо мислење за целиот работен колектив на неговиот син.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Работата со регрутирањето одеше како подмачкана, едноставно сиромашните деца беа мнозинство во земјата и немаа некој поголем избор освен да пристапат во гардата.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Започнаа со некоја балада, Александар ја имаше чуено неколку пати на радио и немаше некое посебно мислење за текстот, но овој пат, претпоставуваше поради пејачката, песната почна по малку и да му се допаѓа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Но вчера, во секој случај, за време на Двете минути омраза, седна веднаш зад него, иако немаше некоја посебна причина за тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Не смееме да зборуваме ништо по патот“, продолжи таа, „за случај да нема некој скриен микрофон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако нема некој да ја буричка, таа ќе лежи. Бавноста си трае.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ајде, вели, да бркаме работа! Ама каква работа, тој нема некоја работа...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Инаку, знаев дека тој немаше некое длабоко нетрпение кон Методија.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јас немав некој став за тоа, па сиот мој коментар на нивните расправии се сведуваше на крајно неразбирливи звуци и фаци.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Зар нема некоја сила во инстинктот, пренесена оддалеку, можеби од Бога?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со прво беше направил еден крст на едно дрво, од некое суво дрвце, за да го познава местото, чунки ќе одел како внатре во адата, за да види што има и што нема, да ако нема некоја трага од човека, пак сакал да се врати назад кај изворот за да поживее тамо со емишот што бил на дрвата.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Точкиве на почетокот на реченицата немаат некоја јасна намера.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дедо Геро, кога ќе немаше некоја работа, заедно со Јонета и со Гелета, ќе се искачеше на ледината над Петров Камен од каде што се гледаше далеку, далеку наоколу и ќе уживаа во убавините на Преспа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во неа речиси нема некои живи, луцидни, провокативни изблици кои се просто синонимни со самиот збор „култура“. 6 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сѐ уште држејќи ја кваката, со блажена насмевка ги затвори очите и си помисли, како нема некој пријател, сега да му се јави и да му каже колку му е убаво.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но тие и така немаат некоја светла перспектива.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Ти да немаш некој Тоше во Iб?“ ја праша. „Си погодил: еден е Тоше, еден е Тодорче, а еден е Тоце! Ама тројцата се многу смотани!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во создавањето на Татковите книги, можеби нема некое директно влијание од опишаниот живот на Мореновиот татко Видал.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Барем сапун и вода секаде има, ако нема некои поголеми удопства.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Летка, како и секоја жена којашто претпочита да гледа во подалекуте, меѓувремено остана да биде преокупирна со Едо Бранов од Сан Диего до чија трага авторот уште немаше допрено, но и немаше некоја голема надеж.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Овие ласкави зборови и затоа што стопанот немаше некоја работа, преместувајќи ја маста со растегање на чаршафот и поместување на пепелникот, извикна да се направат две кафиња и седна на масата спроти авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)