насетува (гл.) - негов (прид.)

Колку и да сакаше Татко да ги скрие својата внатрешна болка, својот пораз, во градот покрај реката, Мајка веднаш сети дека се случило нешто мачно. Ја насетуваше неговата драма.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Игор Лозински сигурно не ја следеше татковата мисла, но ја насетуваше неговата возбуда кога му зборуваше за метаморфозите на јагулите на големиот пат.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Потоа се насетуваше неговата реа, мирисот за да те голтне како секавица.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Молежливиот шепот се губи во болното офкање, замолчува, одвај се насетува неговото дишење и кога му се враќа свеста, тогаш со глас што одвај се слуша, тој пак моли, проколнува, пцуе...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)