наполни (гл.) - луле (имн.)

Ја размислил работата и една вечер, редницата ја тргнала софрата по вечерата, а тој го извадил ќесето со тутун, го наполнил лулето и му го подал и на синот: „Нà, запали“ – му рекол.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Карабуклијата и Петко ги наполнија лулињата; оној, селскиот гостин, стана, си зеде збогум — „седите со здравје" и двајцата пријатели останаа сами.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се разбуди едно време, го наполни лулето и стана, излезе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ја наполни лулата со тутун, ја запали и буден ја дочека зората гледајќи како ѕвездите полека се губат на небото, небаре тонат во некоја длабока, сина вода.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Стојо го наполни лулето, ја зеде машата и му тури еден жар поголем од него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)