намине (гл.) - божем (прил.)

Намина божем случајно кај Џемал-ага. Нешто му потшепна.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- А кон пладне намина божем случајно доктор Пачев за да прашал кога последен пат сум ја сретнал Пеперутката. Реков: вчера. Со несигурност во гласот. Иако можев да бидам уште понеодреден.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)