лула (гл.) - во (предл.)

Одвај го распозна чуварот. Неговата фигура ја виде чудно изменета во трепкавата светлина од фенерот што му се лулаше во раката.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Направи движење кое го сфатив како: сѐ е во ред.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ете го како се лула во својот стол, пушејќи лула, чекајќи да престанам да се нарвирам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секако дека можеме да се повлечеме во своето ќоше, што и правиме, и да говориме сами со себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)