кладе (гл.) - име (имн.)

Ете, Нешка веќе порасна и ќе прооди, а ти, откако кладе име, не се врати да а видиш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се поставува прашањето: кој ни го клал името, што сакал да означи тој со него кога нѐ крстил и што разбираме ние под името Бугарин кога се наречуваме со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)