кине (гл.) - жила (имн.)

- Па, сигурно, _ се одгласи завитканиот, - достоинство не е со заби да си ги кинеш жилите, нели? - потсмешливо закркоре мумијата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Осип Сечковски кашлаше и плачеше. „Тој го убил моето воле со моја вила... Утре пак ќе си каснете пресно месо ...“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Добро“ рече Онисифор Проказник. „Ќе го бараме кога ќе се раздени. А кога ќе го нјдеме, судете му - кинете жили и копајте очи.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)