кива (гл.) - во (предл.)

Туркање во кујната на неколку протагонисти во исчекување нешто да се случи имаме во Kitchen, каде Еди Сеџвик кива во текот на целиот филм.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Високиот, внимателно напудрен професор по српски и по историја, киваше во белите дланки, удираше со прсти по масата, речиси по барабан, и весело говореше: - Вие не сте добиток, имате јазик.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Телото наскоро ќе се протне низ вратата на вечноста но душата е можеби жива и можеби е меѓу нас и можеби нечујно кива во облаците од темјан.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Инцидент може да се нарече ситуацијата кога фиксираната камера во Vinyl падна од постолјето и беше вратена на место, а снимањето продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Никој не сака да му кива во вратот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)