кара (гл.) - на (предл.)

Дедото рече: - И мене ми испадна единствениот заб кога му се карав на Димче.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но без лутина во гласот. Туку така, колку да се викне. По навика.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дедото рече: - И мене ми испадна единствениот заб кога му се карав на Димче.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Доста, бре антихристи!... Викаат од балконите мајките, им се карат на децата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)