ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Уште Зукари, тогаш сè уште на еден од врвовите на европскиот маниризам, бараше природата да не исчезне сосема од хоризонтот на умот.

Екстремната идентификација со Идејата, зависноста исклучиво од аутистичките претстави ја предизвикува одмаздата на “природата”.

Имаше нешто неприродно - разлика во времето, грешка во сонот во жената двојство ти во едната рака држеше стрип или викенд роман, со другата ја тешеше, искуството не ти помагаше да го прикриеш „туѓиот говор“, книшкиот изговор мораш, значи пред тебе животот се отвора како покладен портокал дива циклама, праизведба мораш, значи немаш објективна причина туку мотив, емотивна мечта некоја друга Прокна или сестра ѝ Филомела 8 некоја друга Семирамида или прислужничката ах, мамката на анонимните жени отровот на тривијалните судбини барем да исчезневте сосема да не морам да го слушам, да не морам да го повторувам „гласот на ткајачката“ крикот на кросното, јавката на откинатиот јазик, нејзиниот, мојот нејзиниот мојот.

Малку по малку, исчезна сосема и оној од разораната земја и од расфрланите предмети што ги опкружуваат сите нови градби; народот ги разнесе и водата ги однесе искршените колци и парчињата од скелињата и преостанатата граѓа, а дождовите ги измија трагите од каменорезачкиот труд.

Тоа беше една вечер кога се враќаше од планината и уморен седна крај каменливата ограда на мостот.

А овие гордо беа спротивни на постарите геј-стилови. ‌Тие постари стилови се притаија, но не исчезнаа сосема.