исуши (гл.) - и (сврз.)

Одново сега го гледам тоа стебло, се смалило, изгорело, се исушило и колку подолго се загледувам така одново го слушам тој познат глас што ги исцелува душите и од кој зацрвенуваат плодовите.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Се исушило и стеблото на кое застана да грачи.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И тоа беше некоја негова способност да ја направи поднеслива секоја случка, да ја исуши и претвори во бескрајно зборување.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Прашуваше дали стои обесена на башлакот каде што ја остави да се чува, дали ја подмачкуваат со тревката ноктец за да не ја нагризат молци, дали писката и брмчалото го подмачкуваат со масло за да не се исушат и да испукаат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
33 Професорот Фред рецитираше: „... и кога стана, нашиот предок ја одвои муцката од земја, па таа се исуши и заздрави.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Летото повторно, пред да зазрее, без никаков предзнак, се исуши и стариот благун. Крушата која беше засадена со градбата на старата куќа...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Станал, дури кога бакнежот се исушил и истинал.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Попушти конецот по рабовите и таа не се обиде да ги презашие, туку ги испра, ги исуши и свиткувајќи ги во неколку дипли, ги стави најдолу во големиот сандук.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)