испушти (гл.) - надвор (прил.)

Откако татко ми ме испрегледа убаво, поубаво и од лекар терајќи ме да дишам те посилно, те послабо, да зинувам, да кашлам, да го вадам јазикот, да вртам со очиве - ме испушти надвор.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Така гневот го одржуваш во себе жив! – продолжи старецот. – не сакаш да го победиш: затоа што си го испуштил надвор од темниот кафез.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)