има (гл.) - засолниште (имн.)

Стварноста го врши својот притисок само преку потребите на секојдневниот живот - потребата да се јаде и да се пие, да се има засолниште и облека, да се одбегне проголтувањето отров, или скокањето од прозорецот на најгорниот кат и слично.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стојадинот треба да има засолниште.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Монтажна гаража“ рече Љупчо, “попладне ќе је монтираат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„А што е она таму награмадено?“ го запрашав Љупчо, покажувајќи кон некакви метални делови.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)