издлаби (гл.) - во (предл.)

10. Се довлечка тој некаде од мракот како волк пратен од темната рака на времето и издлаби во тебе длабнатинка црна полна со црвена вода што те поплави А ти не го чу не го чу и како да го чуеш во тоа итање и во таа радост што само иловицата на стиховите ја познава Не го чу не го чу не го чу и никој не те виде
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Како спомен на ловот издлабил во каменот писмо.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од едно дрвено коритце, шуртеше бистра водичка и паѓаше во големо, долго корито, издлабено во дебел буков трупец.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сето тоа, сакаше заедно со мигот да го издлаби во својата длабока потсвест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сјајните и виолетови плодови на патлиџанот, пресечени на половина, издлабени во средината, со пријатно горчливиот вкус, беа како голем букет составен од разнобојниот испечен зарзават во кујната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние бездруго нема да ја доживееме судбината на скржавиот имам? рече во шега Камилски откако мацна во чинијата со скршеното парченца од погачата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)