извика (гл.) - и (сврз.)

„Еј, слободице мила!“ извикав и се протегнав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И маицата ја соблеков, ја префрлив преку една гранка, да не се извалка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Си ги одврзав патиките и ги шутнав под клупата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Знам дека се изморивме и се собравме во приземјето кај галантеријата малку да се одмориме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Леле, оној мерцедес - она крукчено напред кога би можел да му го мавнам!“ извикав и веднаш се засрамив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не броев колку пати се искачувавме и трчавме наудолу.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се сеќавам дека со учителката многу игравме, а кога се изморивме и седнавме да си јадеме, кога ја одвиткав крпата - моето јадење го видов сето здробено: јајцата, и домат, и лебот - Леле, си извикав и се расплакав...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)