извика (гл.) - име (имн.)

Или ќе ги извикаат имињата на другите неродени или дамна мртви и одвеани од ветерот што мириса на вино или на сол или тивките струења што го издигаат балонот или ветерот од хемискиот оган.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Часот траеше колку што беше потребно да се извикаат имињата на сите дечиња и да им се покажат местата во клупите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Најчесто се смируваше брзо, но едно попладне не престана да го извикува името на есенската убавица цели седум часа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)