изварди (гл.) - и (сврз.)

Ме најде еднаш кај чешмите, се изварди и ми ја наметна преку рамена.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе изварди и ќе ми се прикаже: и јас сум Македонец.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Првин, жителите на Потковицата си мислеа дека се свампирил пустиникот Акиноски и дека таков, повампирен, бара да си ја врати крвнината, макар и од погрешен човек, макар од кого ѝ да е, па престрашени ја избегнуваа гората, (дури и овчарите уште од зајдисонце се прибираа дома) а тој, Арслан бег, со пушката в скут, на коњ, со дружината по себе, акаше низ полето, но само од изутрина до навечер; и не одбираше ни од изорано ни од посеано, ни од ендек ни од дол, божем за да се сретне со него, со отворот што го галатеше, а всушност ги вијаше и ги поткупуваше воловарчињата и аргатите да извардат и да му кажат кој се крие зад гласот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)