извалка (гл.) - во (предл.)

Трајко се извалка во угарта, а Куле, некако го грабна коњот за узда и му се исправи на Адемаг — Чекај, бег, чекај, чекај да се разбериме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Мишко и Бојко брзо истрчаа па и тие се извалкаа во својот двор. Покрај оградата тие наредија десетина човеци.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Над главите од луѓето сонцето грееше преоблечено и чисто и ништо не можеше да го извалка во допирот со земјата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тишината можеш да ја месиш како ќофте, да ја извалкаш во презла, и да ја пржиш на тивок оган.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)