избрише (гл.) - чело (имн.)

Му се слоши. Му го избришав челото и му реков: - Немој да се дрогираш злато, тоа не е добро за твоето срце.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој си ја симна шапката и си го избриша челото со синото шамиче. Долгите нозе му чекореа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Со растреперени прсти извади бело марамче, го избриша челото, помина и по проседата растресена коса што му се спушташе до вратот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)