збира (гл.) - на (предл.)

Тонеа заедно со нив во чад, крцкаво морморење и не видоа, иако, можеби, ќе им беше сеедно: Мирон липаше со забуцнати прсти в коса; неговите лути солзи имаа еден пат- се збираа на врв тапиот нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во сенката од палмата поручекта се збираа на разговор луѓето од дворот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)