запира (гл.) - пред (предл.)

И Камилски и Татко се бореа, секој на свој начин, во нивната необична мисија како да се скроти и конечно да се победи зборот од којшто луѓето сакаа конечно да се ослободат или да го скротат, конечно да го победат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски запирајќи на оваа заемка и забележувајќи ја во својот голем жолт нотес, наменет за бележење на балканските ides generales, се сети на чардакот на нашата куќа крај реката со поглед кон тврдината, кон која со Татко ги упатуваа погледите во долгите работни средби, кога запираа пред енигмата на некоја мистериозна османска заемка.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко најчесто запираше пред Сината џамија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Третиот едвај да го задржи количето пред самата штица, како коњ кога се запира пред изненадно искрсната пропаст.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ме шетаат така, вртиме низ долгите и празни ходници и запираме пред една врата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Колата запира пред влезот на гробиштата, а од тука нагоре го носат Танаско, Друже Србине и двајца од наставниците.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Трифун и Сотирчо малку се изненадени, запират пред нив и туку мласкат со устите без да пуштат глас, додека една од девојките, помалечката, не им се врекне Што не си одите кај татко ви и мајка ви? Или се загубивте?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Запираше пред вратите на скривалиштата. Низ пропустите на металните врати гледаше во очите на темнината, во очите на илјадници кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тишината ја нарушува шум од автомобилот, кој запира пред куќата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Секогаш запиравме пред возот на кој пишуваше, со големи букви, Балкан-експрес.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Запираат пред меаната од Доксима Тренчески и не можат душа да соберат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)