заколе (гл.) - ме (зам.)

Штиковите им светкаат во темницата. - Заколете ја, бре, вели војводата. Заколете ја, кога не се разбира. - Заколете ме, велам, побргу да си појдам кај децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ајде заколете ме, велам, барем ќе има со што да се пофалите. Не те колиме, вели војводата, ако се омажиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас сум прасе: заколете ме, изедете ме, обрежете се и станете Евреи.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Дојди... Не, почекај - доаѓам. Сакаш јавни ме да стасам до твоите екими, сакаш заколи ме.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Еве овде е танко. Сечи, заколи ме, да не су жив, на моата старост да тргам маки и срамови. — И покажа со раката на гушата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Колете, велам, заколете ме! И јас молам бога побргу да си појдам кај децата, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Онбашијата се заврте кон двајца војници и им рече нешто на турски.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)