заколе (гл.) - го (зам.)

Пак ми се настрвија некои од моите соселани, а и други, заколи го, та заколи го. Реков - не!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Па да, и јас така нешто мислев, - вели бездарникот, па утот бесрамно си го става црното прсте на излупеното чело (таа проклета коса), - ете, сега, никако не може да си спомни, заколете го - не може да се сети или ако си спомни тоа е нешто што воопшто не го мислел.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)