завршува (гл.) - во (предл.)

Почнува да ја пее песната.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мандѕ тхерес а министер хандѕ анд тхат схоњ њоулд бе дандѕ иф ње лет хер маке а феел со дон’т ѕоу лингер хелд а ринг фор ѕоур фингер исн’т ит а хард дингер цоме алонг анд лет тхе њеддинг тимес бринг хаппѕ тимес фор мандѕ анд ме Песната завршува во моментот кога Краста доживува оргазам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така, секој крај на нивните реченици завршуваше во празнината на просторот над нив, како во некоја црна дупка, проголтани во немоќта.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Африм Реџепи, книжевен теоретичар и историчар, Времето на козите завршува во едно посакувано двојство на сменување на книжевните жанрови: трагедија или сказна?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Наспроти Леон Глембај и “докторот” на Крлежа, два лика од големата плејада на оневозможени хрватски граѓани, чиишто побуни по правило завршуваат во немоќна фрустрација - родното место на ресентиманот од кој се репродуцираат превратничките проекти на политичките екстремисти - стојат тие американски целулоидни херои во истиот оној однос во кој на времето старите Грци стоеле наспроти варварите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сѐ што им се нуди како “идентитет” и како материјал за создавање идентитет главно завршува во црната дупка на етничката идентификација.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Не ретко завршуваат во песните на старите пијаници. Ако, така се калеше челикот, си велат новите дами не знаејќи дека е тоа наслов од старото време
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Високите потпетици им се кршат на новите дами штом ќе се обидат да исчекорат од своето време.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ваквите очајници не се спремни за големи игри, често пати нивната кариера завршува во морето на криминалот каде најчесто слугуваат како третокласни робови токму на оние идеи против кои во стартот на нивната мисија толку жестоко се бореле...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во секој случај сите погледи и перспективи завршуваат во магмата на релативизмот за таму потполно да ја изгубат принципиелноста на сопствената методологија и мотивирачка визура.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Со Бобитите, Џексоновците, со кланот Мемендез и со најпопуларната хорор- комедија, Симпсонови, американското семејство навлезе во својот постнуклеарен стадиум.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговиот Армагедон со комерцијалата пропадна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дали секоја домашна расправија завршува во насилство, или тое е едноставно најбзиот начин за појавување на ТВ?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постапката за мирно решавање во ваков случај завршува во рок од 10 дена од поднесувањето на предлогот за мирно решавање на спорот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Завршуваат во пепел.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Меѓутоа, ако некаков излез, постоеше, можеби беше во идеите на татковите книги, кои се однесуваа на потрагата по константите на идентитетот низ троверјето, кои не завршуваа во ниту една конечна татковина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Без да бидам вкоренет во ниедна религија, во мене постојано преовладуваше неодреден атеизам што најчесто завршуваше во рамнодушност кон мојата верска припадност.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Неговата дејност завршува во 1917 г. со Октомвриската револуција во Русија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Основно училиште и нижа државна гимназија завршува во Прилеп, а државна реална гимназија во Битола.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Целата креативност завршува во “заебот” и бескрајните игри под површината. И пак: кој ви ебе матер!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Единствено Рада и Томо ја поштедуваа во попладневните прошетки, кои секогаш завршуваа во јодната бања, во која хидрото и кинезитерапијата ги релаксираше нивните тела.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Фрлена. Како искористено шамивче кое завршува во корпата за отпадоци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога двајца луѓе, маж и жена, си се восхитуваат, ако се во погодни услови, завршуваат во кревет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Шандор на главата има паларија со извиткан обод на кој не му се знае предна и задна страна; под раштрканите мустаќи му се гледа малечкото луле провиснато на крајот од устата; мевот му е испакнат и напиња на елекот што го стега; на елекот му се гледа синџирче од часовник што му завршува во џепчето каде што му е ставен палецот од едната рака; погледот му е сериозен, па дури и малку свечен од важноста што ја придава на сликањето, на чинот со кој ќе се овековечи градењето на куќата, на која е завршен првиот кат, а започнува вториот со оставени отвори за врати и прозорци.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сакајќи да ѝ остане во сеќавање овој посебен ден во нивниот живот, тој почнува да пее песна за неа, на што таа се надоврзува и завршуваат во дует: „Ох, љубовта е толку слатка напролет, кога две срца пеат во мај....мила, мила, мила, ќе ме сакаш ли некогаш?
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Околу тиранинот ќе се создаде свита која ќе биде измачувана од истата страст и амбиција - да се владее, со или без тиранинот, да се стане дел од една гротескна процесија која ја инструментализира немоќта на тиранинот, нагризен од амбицијата на вечното владеење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку е таа помоќна толку е понечовечка бидејќи глави паѓаат секогаш таму каде што една идеја победува.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Живеејќи долги години на бреговите на едно од најстарите и најубави езера во светот, Охридското Езеро, уште од раните па до доцните години на животот ги следев со посебно внимание миграциските процесии на птиците и рибите кои започнуваа и завршуваа во езерото и неговите брегови, како еден од планетарните центри на големите преселби.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Емил Сјоран во амбицијата на владеење ќе види дрога, која од оној што ја зема во преголеми дози ќе се здобива со демонот на моќта, која често завршува во диктаторски делириум...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Следеше неизбежната, првин радикална, а потем умерена дебургизација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше меѓу овие зборови и тишина која беше всушност мајчиниот јазик, неискажани значења, кои продираа до душа, завршуваа во голема порака која може да ја подари само душата на една Мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во далечината јато жерави се спушташе кон копното, упатено до еден од најголемите птичји резервати во светот, во една од нивните можни гробници, кога по илјади години по последните летови завршуваа во фосфати Најпосле помислив на писмото што требаше да го напишам на Мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа се должи на фактот, според Сјоран, што човекот се впуштил во авантура, надвор од своите инстинкти, па затоа секогаш завршува во лавиринт.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога времето на Хабиб Бургиба завршуваше во мит, новиот владетел Бен Али, го посетуваше стариот владетел, во една пригода го донесе и во картагинската палата, но тоа се случи многу подоцна...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше да се види, да се доживее одблизу таа митска матанѕа, тој невиден масакр врз џиновските туни па да се суди за расчекорот меѓу човековата незгасната деструктивна инстинктивна анималност и природата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие ти се тука, додека сум жива... тие остануваат и со тебе... со нас... ќе продолжат да го покажуваат татковиот пат...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
8. БАКЛАВА
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако Камилски го запозна Татко во Државниот архив, тој си најде мелем за ранетата душа во тие години на недоверба, сомневања, денунции, кодошења од секако вид, од кои од една и му ја изгоре душата, завршувајќи во Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тука имаше и сач (вршник), неколку бакарни тепсии, тави, ѓумови...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка, како што велеше, бргу го фати редот на куќата, која имаше приземје и два ката, со авлија која завршуваше во убаво средена градина, со летна кујна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите знаменосци завршуваат во гробницата на историјата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Улицата остро свртуваше и завршуваше во долги скали што водеа во една потоната уличка, во која неколкумина тезгаџии продаваа овенат зеленчук.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Едно изгубено, затвореничко лице, со чело како јазол што завршуваше во ќелаво теме, со свиткан нос и испакнати јаболчни коски, над кои очите беа трескави и испитувачки.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Основно и средно образование завршува во родниот град.
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
-Каков совет би му дал на музичар кој стартува сега? Ги прашувам: Зошто мислите дека она што вие го правите завршува во рамките на платното?
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Навечер завршуваме во барот „Хабиби“, едно сомнително место во коешто се собира блискоисточниот свет и каде што арапските принцови, опкружени со лажни блондинки и реални малигани, ги кршат законите на Куранот заедно со своите сиромашни сонародници.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Вистина е само она што е запишано на вратата на крајот од ходникот. А ходникот завршува во северното крило на приземјето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зар навистина сметаш дека постои некој кој би убил заради Сузи па ти сега сакаш да му се светиш?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„И што сакаш да речеш“, ѝ велам, „дека некој луд се нашол да си ја клава главата в торба заради една нејасна врска која почнувала и завршувала во оние сопчиња на вториот кат!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ми се допаѓа да се сметам себеси за Советски уметник, но не ми се допаѓа врската со омаловажувачките значења кои историчарите му ги прилепуваат на тој термин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но кога историчарите и критичарите се обидуваат да ја опишат Советската уметност, тие секогаш завршуваат во зборување за Советскиот реализам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секој нивни куршум завршува во човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Основно училиште завршува во родното село, гимназија во Охрид, а учителска школа во Скопје.
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
А потоа се завршува во контејнер!“ „Има, за жал и такви“ рече Томе.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Облици пареа кои се извишуваат од едното езеро и кои, откако биле облак, дожд, снег, можеби завршуваат во водите на другото езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)