живее (гл.) - само (прил.)

Во неа некогаш живееле само Турци.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кое куче е подобро: галеното и хранетото или она што живее само на грутка! Србина и Шишмана сето тоа не ги интересираше.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Така, неутешен, го оставив човекот седнат на коренот од горницата порасната на овој присоен припек каде што живеат само уште гуштери и лути змии.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Под една бука... Не под една бука – буката живее само триста години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под една топола... Не под една топола – тополата живее само седумстотини години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден чинар... Не под еден чинар – Чинарот живее само илјада години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден костен... Не под еден костен – Костенот живее само три илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Под еден чемпрес... Не под еден чемпрес – Чемпресот живее само пет илјади години!
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Маѓосан од непревиденото откритие, со сува уста и суво срце, додека мажлецот во моето грло бабреше и ми го запираше здивот (сеедно, сега живеев само со очите), помамно го отсликував во секое свое делче ликот на жената или толкупати ја намножував колку што може да има клетки еден обичен човечки мозок.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ја чувствуваше многу добро и во себе онаа исконска прибраност пред тој висок снег, што го покриваше сиот свет; беше притивнат како едно од сите оние дрвја околу неговата куќичка, продолжуваше да трае, живеејќи само со некоја срцевина, провлечена како црвена врвца по најскриената средина на своето тело и на своите денови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеше да работи. Можеше да живее само во тој миг, сиот тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Така правеа секогаш кога ќе дојдеа тука по неколку месеци преку летото и тогаш си живееја само за себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш мислев дека е далеку од мене и од многу други луѓе, дека е само за една мала шепа луѓе, една таква судбина на одбраните на оние што сакаа и што се бореа, што живееја само за да сакаат и да се борат, и што најпосле успеаја да го преуредат животот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше и тука, но беше и изгаснато во неговото паметување. Живееше само со оној ветер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Срнчето многу често знаеше да потскокнува од задоволство по таа топла просторија, а Змејко везден ѝ се смееше на таа врашка игривост, живееше само со тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Среќата се живее само на почек додека безочните и неа не ја згазат.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Понекогаш ми се чини дека живеам само за твоите доаѓања.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)