е (гл.) - совршен (прид.)

Пресекот е совршен: мерка за крст и за љубов закон на светлината излез од овој свет.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Шушка коприната на незаборавот глода свеста гризе совеста јаде жолчката копнее желбата се топи, се впива во лебецот на јазикот а јазикот е совршен акробат во несовршениот циркус на историјата чијашто кожа е дребна бродерија скапоцен марифет народот е и врач, и враг Боже благи.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Се сеќаваме на фразите „Некогаш дамна / во далечна Галаксија“!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој дури оди толку далеку да тврди дека апсолутистичката монархија (што по негово мислење најцелосно е остварена во тогашна Прусија) е најсовршен општествен облик.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Многу повеќе тоа беше поради една потајно негувана верба - или можеби не дури и верба, туку само надеж дека О'Брајановата политичка исправност не е совршена.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа е совршен пример за идеолошко спарување на фамилијарното и туѓото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Внатрешноста на црквата е посебен монумент - фреските, сликита, склуптурите... Акустичноста е совршена.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)