е (гл.) - без (предл.)

Всушност, и онаа што ја има - Искар, е толку мала за Софија, што би можело да се рече дека градот е без река.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Однадвор остава впечаток со грандиозноста, а внатре е без икони, без украси, само се некои релјефи и со извишени слики на проповедниците во олтарот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Посебно нагласува дека „длабокиот снег е хендикеп...а додека оние кои прават стази за поминување по петнаесет минути се изморени...партизаните страдаат многу, бидејќи 2/3 од бригадата е без чизми и многу без кондури или какви било чорапи. Многу умреа од смрзнатини“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Полицаецот: Убаво би изгледале! Ве предупредувам: дури и на издишување, не сметајте на сомилост од пандурите: пандурот е без милост.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Најоригинална затоа што зазеленувањето на ѕидовите и тревнатите кровови биле познати и пред него, но неговата идеја за стебла кои растат од прозорот е без конкуренција во досегашната историја на архитектурата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Со право може да се нарече стажарско место на нејзината желба.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И уште една вистина што не е без значење: местото за могила што го избра мајка ми нема никаква врска со нејзиното и со нашето минато а уште помалку може да се поврзува со нашата иднината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А оној инцидент, иако е без некое посебно општествено значење, немаме корист да го прикриваме.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку признавам, произлезе дека го искористив несреќниов случај само за да се изнаприкажам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Набожни, озлобени, додворливо наведнати пред власта, иако многумина од нив луто ја мразеа нејасно и потајно барајќи нешто што не ќе е вака - жандармско, даночно, грабливо, нешто што ќе е без тешки потковани чевли под чии клинци тие се виткаа со бавност на црви.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Широчината не е без сајбија иако е тој без тапија, без документ, речиси, со кое би имал право да го чини она што го чинеше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Му ја изел тортата приготвена за родениот ден на инспекторката. Сега е без работа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
160. Мисирковата поделба на нашиот литературноисториски развиток на три периода не е без основа, особено ако се има предвид целта и времето на периодизацијата: првиот период го претставува времето до појавата на националистичките пропаганди во Македонија и до задушувањето на употребата на старословенскиот како литературен јазик; вториот – времето на националистичките пропаганди (до појавата на книгава, 1903), кога се воведуваат туѓите јазици во Македонија како литературни, период што е како „непреодна стена” помеѓу претходниот и новиот што тој го очекуваше со реформирањето на Македонија и со воведувањето на македонскиот јазик како литературен за сите Македонци, изграден врз основа на резултатите од развитокот на современите народни говори, коешто го смета како трет период што го наречува „преродба”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И го прашуваме Огнена Ѓорго, дали има нешто за перење, за позакрпување. Знаеме дека е без домаќинка човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На сите војници им паѓаат забите, вели Јон, цела војска е без заби. Вилиците им се преклопени, вели, образите пропаднати.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Нема за што да се фатиш, да се закрепиш. Мислиш сѐ е без потпора, без задршка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога почнале да товарат во запрегите торби, дисаги и вреќи од испосошиени ненужни крпишта, кога се видело дека на пат се носи пченкарно брашно, пресуво, преслабо и пресолено козјо месо, низи кромид, лук и пиперки, сирење, малку помеко од камен, изварка, сол, ракија, суви овошки и којзнае што, и другите освен старците знаеле дека сѐ е пресметано од порано - сиромаштијата не е без разум и кога е без леб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил нем само Онисифор, тој, со лузната, туку и сите други заедно со жените и децата што помагале во запрегнувањето на добитокот во двоколките на кои ќе се донесат воденичките камења од Лесново, по нивна сметка пред да созреат црешите, пред лето значи, и луѓето редум ќе ги израстоварат на брегот на Давидица, секој својот товар пред своја воденица што жената или некој старец или роднина од Побожјане, од Бањанци, од Кучковица или од Мирковци ќе ја допокрие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дедото како да е без тежина; свадбарски подрипнува, брза пред нас, чекори кон нешто непознато но долго сонувано.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И неговиот дом не е без прислужници предани на неговите интереси.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не е без значение прашањето дали киваат птиците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Ова дрво не е јаболкница. - Што и да е, дрво е.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Уште на почетокот на нивниот брачен живот тој сфати - иако можеби само затоа што неа ја познаваше многу подобро отколку што ги познаваше сите други - дека таа е без сомнение најглупавата, најпростата, најпразната душа со која некогаш имал работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со старите пријатели е најчудно. Покушаваш да им ги запамтиш ликовите, заедничките моменти, сите финти, интересни случки... Тешко ти е без нив.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Врз твојата пепел и мојава нека тежи прими ме! Над сите зла Најцрно ми е Без тебе!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
А кога и тоа не ќе помогнеше, отец Иларион ќе му го земеше прстот и ќе му го ставеше на пламенот од свеќата и ќе му речеше: - Подобро ли ти е без прст, или да мислиш на рокчето...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Лукавец, Итрец, Луцифер Серафим, Караѓоз, Ќориот, Куциот Грбавиот Јуда умна преумна надеж неумерена (а смертта е без мера безмерен семир!) Сило црна нечиста, нечестива волкодлака во туѓи светилишта падена меркана, дебнета грдосијо те тука си, те не си мис-миризлива, жуборлива етерична сфера малку отров за малку живот Сѐ само простодушност не не понизност, не!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И му рекл татко му: „Чедо, нам требува да земеме девојка на наша прилика, а ти сакаш неја — не салт што е без руки, ами Бог знае каква е некоја сељанка и за кој кабахат ѝ отсекли руките Това ќе да ни е на срам.“
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Лицето ѝ е без веѓи, без трепки, косата ѝ е подгорена и сроната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сѐ е без збор, без одговор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Зошто ми е без глава, вели. — Така ли е?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Први се Коста и Атина Папастојку — тој е без една нога, а таа без една рака, и тоа ги зближило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Потивко, Иване, и мајка ми е без работа. И во нашето семејство, ама само половично зашто татко ми работи - е присутен овој проблем.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
А еден кораб со буре плови од бран до бран и не може да најде пристан зашто е без капетан.
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
И од страв да не се заебе пак, сѐ што прави после е без срце, без хи-фи, и само со цел да го замачка она што прво го направил.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)