е (гл.) - човек (имн.)

– Надеж постои додека е човек жив – продолжи татко ми. – Размислував, чеда мои, како можеме да ги спасиме Чанга и козите, ако уште има спас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Важно е човеков да сфати дека живее во две кожи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Овде е човек умрен на животи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Едноставно не можеше да се помири со идејата дека тој е човекот што е предложен за Нобелова награда.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Не чини, си велам, да е човек и пречестит и прескромен”, и со таа мисла станувам да ја спасам ситуацијата која од пресраменост влегла во ќорсокак, кога гледам - имам што да видам: тие се држат за раце, гувеат и немаат сила да си погледнат ни в очи, а камо ли да се поканат да танцуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Проектот на кој Константин З. се ангажира, сега личи на локомотива во полно движење којашто и тој ја ложи, и кое движење, како впрочем кога е човек на какво било авантуристичко патување, му го одржува психолошкиот тонус цврст, а возбудите на кои патем наидува, воедначениот, монотон живот му го прават значително повозбудлив. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ај сега сестро, да си ми жива и здрава и да славиме многу пуримски славја”, ја кревам чашата со лимонада.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гладен ли е човек кога крај себе има така убава женичка и тоа сам со неа, во засурмена куќа, каде никој не може да влезе?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Конзервативец е човек кој пропагира семејни и конзервативни вредности, а во меѓувреме дели тендери, брка швалерки, плаќа абортуси и нема ниедно дете, а од религиозност практикува само крст кој му стои закачен на ретровизорот од џипот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Човекот сепак е човек и го бара своето место меѓу луѓето. Како птица своето јато.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Речта е пепел бидејќи и речта е човек се порива зафатена од луњи на омразата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
(Пауза. Мара ја дига софрата и ја исправува под иконата, а по тоа го собира и чаршафот на кој е ставена софрата.) Брее... што ти е човеков!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Та нели е тоа показ дека нашиот прв човек е човекот без сенка, одбраниот од Лукавиот, зашто и самиот е лукав, темен и подземен?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мнозина може ќе речат оти вистина добро е човек да се позамисли над прашањата засегнати во оваа книга, но сега уште не му е времето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ете, тоа е човекот - грамада, смеа и плачење, борба. А едно грутче земја го надживува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ова луле е постаро од старецот. Му го оставил татко му.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На друг човек не би му дал, но тој не е човек, му го кажав тоа“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Џемал-ага е човек практичен. Жесток и безобѕирен кон слабите, со силните е чудно снаодлив.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Постојат вредности без коишто човекот не е човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Попусто е човек да му се опира на тоа што станува и што треба да стане и да ја бара чистотата на својот убав сон во средствата на остварувањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Знајно е тоа - Едип во службата не попушта, но Глигор е човек, а Едип копнее за мил човечки збор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Каде е човекот? Напред! До каде напред, ако не дотука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кисло е човекот, кијајнца, извадена од топило.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Работи, ама како некој да му ги држи рацете. Ќе земе да делка, а секирата му стои чипаво. И наместо тој неа, таа него го занесува. Го шета наваму-натаму, ко опијанет да е човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и нетокму е човек кога само едно исто зборува, Се исто молиш и се за исто се молиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој се мачи да им каже нешто, го знам каков живец е човекот, косата му се костреши, ко запци од гребни му се костреши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќаме пак кај Огнена Ѓорго. Добар е човекот, уште не се пограѓанчил сосема, а и некоја далечна своина паѓаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Што, можеби и не е човек, - се поплукуваа жените в пазува, па потоа врескајќи ги собираа децата околу себе како квачки и се заклучуваа дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Коњ? Не, тоа е човек, болен човек.“ „Од каква болест?“ прашуваа со крваво месо.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Баксуз на векот е човекот на когошто, кога ќе му падне камен од срце, ќе му го најдат во бубрегот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
10. БАРУТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неговите очила, нежните, немирни движења и фактот дека носеше старинско сако од црн сомот, му даваа некаков неодреден изглед на интелектуалност, како да е човек од перо, или можеби музичар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Проловите се бесмртни, доволно е човек да фрли само еден поглед врз онаа херојска фигура долу и да не се сомнева во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Не делува умно, си рече авторот. Овој е човек што мисли со нервите, заклучи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој е човек измама, во себе заклучи авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Лидија го гледа „човекот„ од сите страни: - Аха, тоа е човек.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
ПОЦКО: Е, ама кој е човек... (На своите покажувајќи на Арсо.) Еве — човек!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: Така, така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Квалитетот и квантитетот на конкретната живеачка се резултат и последица од дејствувањето, изборот, свеста и совеста на креаторот, а тоа е човекот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Наплашен е човекот и не му се верува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ти е човекон, ми шепоти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ами, каде е човекот?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но кој е човеков што легнал до мене?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кога е човекот сам, што се вели, и волкот го бара за другар.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Учен е човекот, велам, студирал музика.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во еден миг застана реката, го исполни коритото, се поткрена на бреговите, разгледа наоколу: што се случи, се прашува самата, каде е човекот, и со денови шеташе сама низ полето, ги раскопа друмовите, ги раскорна плочите, а кога му ги откри трагите таа се повлече во коритото, спокојна и плавна, загледана во човекот што го чита Борхеса: тенкото жуборење на водата што го довикува споменот на пустината.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
За измамници, манипулатори, За нечовек беден, човек кој не е човек, кој чудовиште е, е реалност, Станува збор.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Проруското чувство морало да се почитува затоа што тоа било мислење на селанството, а „селанецот на Балканот обично е човекот на иднината“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но и тој бил свесен дека за да се постигне заедница на слободни балкански народи, неоходни се демократски влади во секоја од балканските држави и сметал дека таков капацитет во себе носат новите лидери излезени од народниот отпор, кои имаат концепција за демократски поредок на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Овде тато повторно се налути - божем, тоа уште не може да се нарече раѓање, тоа уште не е човек туку е половина ембрион и дека е потребно или да се втурне назад, или да се смести во инкубатор.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
ЕВТО: Да не сакаш да леташ? Што ти е човек.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ПОПОТ: Гајле немај, Маријо. Важно е човек да оди во милоста божја. (Марија го собира колачот.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Та и тој е човек. Знае како се бунтува душата, како мозокот на човека му кркори на таква закана.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)