е (гл.) - утро (имн.)

Го палам транзисторот: „Мала ноќна музика“. Но веќе е утро.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Каде е утрото, пладнето каде? Убавината е изгрев денот што го краде, Во средината ние, изгубени.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Рано е утро, - зора се зори, на исток небо ко оган гори, - зора се зори ...
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
АРСО: (Кон Теодос.) Не е утро, туку зора! Не е девојка, туку китка цвеќе пролетно!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А види колку е чиста: трипати ја исплакна стомната.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега е утро. Слушам голема врева.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)