е (гл.) - жал (имн.)

Ме гледа од врата толку преомјазено... Божем му е жал.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И го гледам како таму во понизна положба лежи, се врти кон мене барајќи сожалување, а мене и ми е жал за него, ама и се плашам од овие луѓето што на цел глас викаат во мојата чест и слава.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Знам“, реков јас, „многу ми е жал. Никогаш нема да ја заборавам онаа посета на гробиштата крај океанот, каде што лежат двајцата“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овде и скитам и учам. Но, повеќе учам. Ми е жал за Македонија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Сега му е жал дека така наседнал.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тој е добродушен... премногу добродушен...“ се обидуваше мама да ме брани.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
2. Во карпата над чешмичето, од каде пред десетина години го нападна онбашијата за да го одбрани дедот Паленѕа и сина му Бојка, ги остави своите седум души опробани другари да си ги споменуваат тие стари спомени, а тој со Ќосото се оддели и го фати честарот во Суши Кутол.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ама ми е жал оти не му го тргна одма куршумчето кога избега од гробишчата или во ливадата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„И мене ми е жал, но мене ми е сеедно и јас одовде сакам да го извлечам сето возможно.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Клиневич, кај Волконски се сретнувавме, каде што вас не знам зашто, исто така ве примаа”. 154 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Како, грофе Петар Петрович... зарем вие сте... и во таква млада доба.. Колку ми е жал!“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потем беа само неколку викови, некој од мајсторите довикна озгора така, за да чујат сите малтерџии, дека оној кому му е жал може да појде да го одбрани, ако сака, а после беа уште неколку плачливи викови и сето тоа заврши така што оној истрча од вратата на бараката и ја спрашти по градилиштето, а Башмајсторот дојде само до вратата и окара „Натемате натема“, а мајсторот довикна озгора дека ќе се врати тој, дека никој тука не дава месен-обесен, но тоа излезе лошо пророштво.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа знае дека учителот сака Арсо да го извлече од оваа запустеност овдешна, се радува, но повеќе ѝ е жал и мака.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Негувателката ја знае целата приказна и многу ѝ е жал за бабата, па, божем чита, ѝ вели: „Сме утнале, баба Надежда, за утре била средбата“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ти паѓа жал за човекот, ама повеќе ти е жал за тебе и го испушташ меѓу буките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги терам да ги изведат кравата и магарето, да ги попасат по меѓите. И за нив ми е жал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас пак, господ да ми прости, и го мразам и ми е жал за него. Ми е жал така да го гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама нема жал, луѓето ги фрлаат, ги горат. Жалта си е жал, а маката - мака.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие што оздравевме одиме и ни е жал за оние што ги оставаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Треба да го пукнеш ѓаволот, вели Уља, треба да го излажеш дека не ти е жал за децата, да го нападиш од дома. Во туѓо село да го нападиш, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се колнам не е дубара, свет човеку: така беше. Ако ти е жал за мене земи копач откопај ме ... (Народна.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
(Потоа дружината, домаќинот и возбудените луѓе се договориле, едни со оган да ги потераат коњите на Турците в пропаст за да не се вратат во кулите, бездруго кратовски, нивните јавачи да ги закопаат длабоко, ни дивина ни пци да не можат да ги откопаат, а оружјето да се сокрие така што за него ќе можат да знаат само двајца - челникот Онисифор Проказник и молчаливиот Чучук-Андреј.)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Јас војник не сум бил. Некако ми е жал да кренам рака на жив човек.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само... уште еден услов имам... (се преправа оти му е жал, вади шамивче и ги брише очите).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Го одврзаа ќесето, а сега им е жал за парите.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се поздравија, Христина подавајки му го писмото му рече: „многу ми е жал“ и си замина.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не може и сепак сака да се намести на коленици во тој воен акшам да стори метание за последна молитва на денот и на својот живот. наеднаш му е жал, има жена и неколку деца, животот ќе ги сомеле без старател.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
До нив, како да се веќе под иловица, достасува ехо, двојно, на два јазика, но со иста смисла, нешто како ако ти е жал за мене , земи копач откопај ме.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Па, тогаш, зошто ти е жал затоа што не си ја турнал?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ама не ми е жал. Нели ти кажував дека си го нејќев огненото име.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Ах, ах... - плачеше Методија. Илко го крена, го зеде подрака да го носи дома му и слушајќи го каде што издивнува, му рече на Богуле: - Го разбирам дека му е жал...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Не ти е жал што си згрешил, жал ти е што сме те фатиле“.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- Зарем не ви е жал да убивате мајка... - му рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Знам, синко, знам, ама... - почна мајка му поблаго - ми е жал за тебе. Туку ела, земи ја боринава и посвети ми.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
– Колку е жал за кај што се родил човек“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ги гледа сите свои прстиња но не може да се реши. За сите му е жал.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Мечето? – се чуди таа. – Па нели ти е жал за него, Зоки?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Туку, може да е од што ти е мака на душата... за лозјето... Е, и мене ми е жал, туку...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не ти е жал за мајка, Томче? Наместо да ми помогнеш...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: Кога не можам. Ја нејќе тој неа и — свршено.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Стој кога ти велам!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Знам после кај ќе одиш, ми вели, и еднаш ми е жал што не можам да те запрам и, уште еднаш ми е жал што не можам и јас да дојдам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Една жена носи мртво дете, ѝ е жал да го остави незакопано.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Многу ми е жал, вели, сѐ знам за тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да ти е жал да ја гледаш жива.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А мене ми е жал да гризнам, не знам како се јаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вака, тој те тепа, а тебе ти е жал да му вратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Толку ти е жал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не ти е жал да умреш така? Како, го прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кутрите, да ти е жал да ги гледаш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
До пијалаците се – сусамките, печени бадеми, кикиритки што Ескимите не ги виделе ни во сон, прженици од печурки, па и тортата, толку убава што ти е жал да ја чепнеш, а не да и ги наковаш забите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тој е лош и бездушен. Многу ми е жал за Ленка и Марика.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Признавам, - ѝ реков, - дека во тие моменти ми се чини оти те мразам и дека посакувам никогаш повеќе да не те видам, ама кога ќе ми мине лутината ми е жал што сум те мразел.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Жал ми е за неговата младост, но уште повеќе ми е жал ако ти си го потрошиш животот на духовни истражувања без желба за сопствен пород и искуството на мајчинството, што е една од најголемите радости на жената.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И мене не ми се враќаше од летување, а сепак одвреме-навреме се разжалостував и ми недостигаа моите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Претера! Како не му е жал малку за нас!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Беше толку малечко, убавко, црвенко, а тажно. - Многу ми е жал за него! - рече Јанка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)