е (гл.) - адет (имн.)

Во таа мисла ја најде нунката што го носеше девојчето в раце, и бидејќи е адет да не зборува дури го држи, — отиде право во јаслите и го остави таму.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така е адет: невенчана невеста да не се појавува на трпезата пред гостите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Благи питулици, веќе тоа е адет, токо ошче нешчо кажете!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој можеше и понапред да ја внесе борината, ама не е адет машко да присуствува на задовање дете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Така е адет. Не се седнува на трпеза немиен никогаш, оти лебот ќе избега од куќата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
АРСО: Нека си свират, чорбаџи Теодосе. Нема што да криеме: ни пари броиме, ни жена тепаме, веселба правиме, како што е адетот и редот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АМПО: Арен си беше и тој.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Лажовен, лизгав: одиш, одиш, исправен, силен, чист и — одеднаш паднат во кал, извалкан, смачкан... Живот!...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Кој на друм, тој кум. Како што е адетот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КОТЕ: Тоа што си е адет треба да се направи.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Безбели е адет што ти вели! Сите така си правиме!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Да ни е за многу години. Сѐ за арно да ни е адетот наш рисјански... целокупни да сме си.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
И писнаа гласно да тажат. Присутните не им пречеа зашто така е адет.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тој атеист, а вака се изразува, којзнае на што цели, или така е адет, кога се зборува со постари луѓе, или без присуство на претставникот на партијата се чувствуваше послободен.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Бело гравче со пиперки - така е адетот, уште денес големи пости“ - покани баба Мирјана, „а утре - велигденска трпеза!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Клетата таа, иако шест пукоти чу, не се мрдна од местото – таков е адетот, - туку чекаше со Трајанка на раце да тропне мажот, да ја отвори вратата и да рече: „Ме чекаш ли, о невесто!“
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Цело село знае кој ден доаѓаат печалбарите, - но и таков е адетот – никој од село надвор не излегува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)