Како што се множеа крстовите по дворовите, така луѓето сѐ поуплашено викаа низ прозорците кон соседите: „Кој е умрен? Кој е умрен?“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
По крстовите што се оцртуваа грозно на снежната белина, луѓето нагаѓаа кој може да е умрен.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Пак овој парадокс кој е умрен а кој е жив.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Штом он тргнал, она избегала пред него, пестотини метра, онаму легнала на џадето, на патот и се преправала лисицата божем е умрена.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Ако те касна пчела, му велиме ние, пчелата сега е умрена.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)