дува (гл.) - го (зам.)

Престана да паѓа снег, ама едно ветре што постојано дуваше го правеше дебелиот снег со заби за сонцето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Само црквата господ ја сочувал: силниот ветер што дувал го свртел на друга страна.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)