држи (гл.) - на (предл.)

Го стиснаа под мишки Секула, кој снеможено се држеше на нозете, и со брзи чекори се упатија кон шумата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ако ништо друго, барем ќе може да избира вакви Катиња, Цветиња, Митриња, Достиња, кои ќе му се бендисаат, и ќе си ги држи на кулата за „своја душа".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бидејќи песот бил сфатен како сопственост тоа ја имплицира одговорноста на сопственикот: затоа сопственикот се казнува ако неговиот пес гризне некого, бидејќи е должност на сопственикот својот пес да го држи на ланец.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
По навик што сѐ повеќе губеше смисла или по инерција што сѐ повеќе губеше сила, уште ја ставаше искапаната врска околу вратот како износен и широк огламник, при сѐ што од вратот му беа останале само брчки од кожата и безгласниот грклан; а косата на главата му опадна пред да побели - па во очите на ненаситните колеги сѐ повеќе прилегаше на белоглав орел со одрана шија, кој уште со ноктите се држи на карпата чекајќи да се срони заедно со неа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Првото шише Верга му го даваше на Томе а тој го држеше на колено како внуче, додека наредните се ставаа на маса среде чиниите со риба и со месо.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Одвај се држеше на нозе. Но не од лошо. Од што му беше убаво, преубаво.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
КАТА: (со левата рака му го подава на Пандета пагурчето, а десната ја држи на градите) Повели!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Крај трупот Кузманов со тага коњот 'ржи; и уште беше тој во крв; ја копка земјата и лад со гривата му држи на стопанот и другар прв.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
По тие часови почнав да откривам и нови чувства кон таа жена, и покрај свесниот отпор што ме држеше на раздалеченост од неа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И погодив, Се накострешија, посинеа од јад, се назабија Оние кои постојано ме држеа на нишан.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога се правеше гробот, кога ќе почнеа темелите да му се копаат, да се поставуваат темелници на споменикот, се канеа сите блиски и роднини на покојникот, како куќа да се прави: се колеше јагне или овен, се редеше главата во темелникот, се правеше ручек, се викаше попот, и тука заедно со мајсторите се јадеше, се пиеше; пред тоа, попот Матлија со крстена водица ќе го осветеше гробот, ќе му пееше молитва, ќе фрлаше поглед на плочите и камењата стокмени за споменикот, ќе ги пофалеше мајсторите што ги делкале, домаќинот што стокмил пари за споменикот, а потоа, сиот измастен од месото што го дрпаше, го поземаше бинлакот со вино и долго го држеше на устата како да го подува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Лошите вести Рада секогаш ја држеа на готовс. Секој телефонски повик значеше ново премрежие.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Кажете ми, докторе, колку долго сега планирате да ме држите на болничкиот пансион?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Арсо, со последните сили во себеси, веќе не е во состојба да се држи на нозе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А патувањето низ животот ми покажа дека на мажите секој првпат им е фрка и дека, од силна желба и фантазирање, додека не си ја обележат територијата, лесно може да им се случи да се спремаат за „романтична“ средба со вино и свеќи, одбрана музика за која им требало истражувачко испипување на Ф Б и опсервирање на пленот, кој, колку повеќе ги одбива или ги држи на дистанца, толку повеќе им ја јакне потребата од докажување, а сето тоа да заврши само како романтична.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Е, ај, да пробаме пак со ракија. Држам на забот ракија, а со носот шмрчкам нова ракија. Со ноздрата што е кон забот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За да гледа колку си сиромав. За да те гледа од повисоко, да те држи на подалеку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ах, да знам која е ѕвездата негова, да видам како гори, како трепери, кај се држи на небото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И не се зачудил: пред него стоеле најздравите и најрешителни кукулинчани, пенушки без нозе и со невидливи раце-гранки; зли биле, значајно мавтале со главите што не се држеле на ништо туку виселе на конци од магла.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Помеѓу сламените покриви на куќите и притаените ридишта се протегала пржелика, дива неродница со мравулници, запрена со запрложен џанкарник без цут на гранките - таквите суви почви не држат на себе ни човек ни тревка. Негде со очај се гласела ветрушка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гледал низ разбранетост на златни и зелени риги кон купот секакви глави, кон очите во кои животот со свој знак го обележил најтемното во човекот, суровоста, алчноста, себичноста, или само му се чинело дека гледа и дека знае колку им тежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но и дојденците и староседелците со очи си го пиеле здивот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Татко, верувајќи дека, сепак, Камилски, ќе се држи на договореното, да реферира само за петте договорени збора, се надоврзаа на поговорките за инаетот од доменот на турската традиција, кажувајќи му ја на турски поговорката: Arnaut inati Allah` belasi! (Инаетот на Арнаутинот, божја беља!).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски се насмеа, но потоа, прифати со сериозен тон: Смеата настрана, но нема збор што би можел, подобро од оваа поговорка да го долови не само албанскиот туку и целиот балкански инает, создаван и пластен во времето на османското владеење во нашите земји!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И не држам на дланка птица како во детството.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Стануваше од клупата затоа што болката во коските беше неиздржлива, а потоа повторно и речиси веднаш седнуваше, затоа што беше премногу зашеметен за да може да се држи на нозе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И од работа побарала подолго отсуство. А впрочем, курсот по антропологија што го држи на Универзитетот, и онака веќе го заокружила.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сакам песна, свирка и оро. Свири, пеј и играј, убавино, весели се дури си под заштита на прилепскиот кадија – им залепи по една целувка на двете жени што ги држеше на колената.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Кога тој се врати со списокот на јадењата, авторот го зеде, го држеше на масата како поттурнат в десно, некако далеку од себе и му рече: „Слушај! Додека јас читам, донеси ми едно шише бела Александрија!“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога си бил мал. Те држеле на растојание непристојно од космосот. Затоа имаш фантазија.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Жената молчеше, беше згрчена во износен капут и тешко се држеше на нозе - беше болна или пијана, а тој ја гледаше, нејзе и офицерот, борејќи се за малку сила за да издржи додека тие не се оддалечат, за да продолжи кон осветлениот прозорец на крај на улицата, за да - за да живеам, мислеше и слушаше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Едно време Шишман го ведна погледот и додека сега Србин го држеше на око, овој продолжи да го исчепкува камчето од дупката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А Мартин долго по ова се држеше на страна од сите деца во селото, зашто ретко кое да не начекаше момент и одненадеж да му викне: - Јатак!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ја преполни куќата со цвеќиња–изобилство полско цвеќе, темјанушки, нарциси во вазните, зумбули, фикуси, филадентрони; кактуси во саксиите, дури палма и лимун чии прв жолт малечок плод го држеше на дланката како да се плашеше дека ќе исчезне.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
ТЕОДОС: Не! Само тоа не, па макар уште едно мое лозје
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Е, тогаш и кумството е — свршена работа: в недела на крштавање „Кажи, куме, име“. (Му покажува со движење како ќе го носи и држи на раце бебето.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Го држам на калач детето и се пробивам низ подземниот тунел кон перонот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По ручекот ги вадиме фанелите, кошулите и ги држиме на врвот од огнот — ги гориме вошките.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми велат да ме држат на пареа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни застанаа вака, од страните, и нѐ држат на око, што се вели, како да нѐ носат спровод.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Горачинов собира снег и го држи на образот, се обложува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По ова Маркос му напиша на највисокото партиско раководство: „Зачувувањето на создадената регуларна армија што ја формиравме за да го отстраниме монархофашизмот, како што е одредено со партиските одлуки, го сакаме тоа или не, ќе нѐ принудат да се држиме на духот на одбраната и да се залепиме за одредени непријателски позиции, со што ќе биде спречена решителната партизанска активност со сите последици... нашите одреди да водат борби со непријателот таму каде нам ни одговара, а не таму каде тоа ќе го посака непријателот...“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Некој се кара, некој пуши, некој што може да стои зафатил место додека крај него некоја бабичка или некој старец одвај се држат на нозе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ја беше наведнал главата и чекаше. Ама, кога ја крена, виде дека игуменот се откажал од тоа и сега беше задреман врз една од тешките манастирски книги, што ја држеше на колената, Се тргна, ја затвори книгата и ја баци.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)