ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кога дојде тој ден и кога ја видов директорката јас така се стрчав кон неа што не се обзрнав да ја видам мајка ми и да се поздравам.

Од кај дојде тој кумита ваш, бре да отепат мене, бре!

Го утеши и го пушти да си оди дома, да слуша свекор и свекрва и да му жугне, макар по мува, кога ќе си дојде тој арамија.

И таман добро дојде тој предлог.

Разбра што дојде тој пезевенк? — го праша Адем Катето и шмрка ли шмрка од кафето (втор, ако не и трет филџан).

Овој Трајко ништо не крив мене. A ти, Куле, лошо стори што фати коњот да дојде тој пезевенк, ама, и тебе ќе простам ако не излезе лав на мегдан.

Тоа ти е - дај си ја раката!“ извика Џеронимо удирајќи со десната тупаница во левата дланка.

Да седнеш во ауди или во опел. Е, тоа ти е нешто подруго!

Тогаш дојде тој - изненадувањето. Љупчо срипа и машки се поздрави со него. За глава повисок од Љупчо и плеќест.

Таа сакаше да остане крај Крстана, макар да се мачи како роб, сосема да пресвисне, само да не ѝ дојде тој срам - дека мажот ја оставил затоа што остарела пред време.

Сама сакаше да дојде тој по програмата, заедно да излезат.

И ете и ја тргнуам рано, протегам рака со пламнат глас: прости, о земјо, со срце збрано дојде тој пусти најгрозен час.

И ете, денес беше дојден тој ден.

Крај логотетот бевме јас, отец Стефан Писмородецот (отец на писмото со кое требаше да почне цело царство да пишува, да не дојдеше тој!) и отец Пелазгиј Асикрит, одговорен за библиотеката.

Отпрвин тоа им беше чудно, но кога им влезе во обичај, одвај чекаа да дојде тој празник, зашто на тој ден најмногу се пиеше: колку што домаќинот имаше добици, толку чаши се креваа: за здравје на волот, за здравје на коњот, козата, телето, овцата.

Беше таа една негова добра жена, беше за неа секогаш нешто топло и пријутено, што го чекаше во нивната куќичка на крајот од селото, што ќе продолжеше да го чека сè додека не си дојде тој.

И сега оној таму само очекува кога премореноста и студот ќе го сторат своето, за по нив да дојде тој.

баму ја, седиме така во темницата и се плачеме, сакаме да го подзапреме времето, да се оддалечиме од смртта што нѐ чека, јас веќе си ја гледам мршата како ја раскопуваат дождови, како скапувам и се смалувам, се гледам пред себе си, така, како своја слика да држам в раце, само Силе Плевнеш грчи во ќошот, бичи некои глуждови трупци, ама времето кој го запрел досега, го запирале царови, кралови, тепачи, арамии, врачари и јаки луѓе и никој не останал со него и како што седам така, оп - се обзорува, некоја бесшумна светлинка ни влегува на прсти во собата и со светлината влегуваат и војници, оф мори мајко, ајде вика старшијата, Силе Плевнеш уште грчи и старшијата го клоцнува в слабина и овој рипнува, си ги брише слинките околу устата, сакате поп да ве исповеда, јас не сакам, вели Силе Плевнеш, и без поп господ ќе дознае за нас, знае тој дека на правина нѐ земате на душа и после нѐ поредуваат во дворот пред затворот, а Стеван Докуз пак приплакува, ги покрива очите, што ќе му правиш: тој ти е другар во несреќата, „пријателот ти е роднина кого самиот си го одбираш“ велеше Лазор Ночески, а војниците чекаат со пушки пред нас и ете го дојде тој, офицерот, се тетерави 121

Утредента, откако го ловеа, или по една година, не знаеше кога дојде тој час, го посетија двајца болничари и му открија дека челата им се пониски отколку што мислеше.

Така, патем, едни гореле, други бегале, трети умирале или гниеле. оставиле пород, породот се мешал меѓу себем да дојдат нови луѓе, и да дојде тој Богдан Јанков со крв во жилите и на килавиот живописец Јаков и на подвижниот факел во планинската ноќ Круме Арсов.

Земам, се запрегнувам во ракавите, спремам најубаво што сум можела, ја дотерувам масата за ручек, го пеглам и го штиркам секое крпче, секое везено и секое плетено, и чекам да дојде тој.

Лекар, како би дошол тој во Долнец?

Незнам зошто, но, мислев дека кога ќе дојде тој момент…, едноставно така ќе ти се слоши, ќе те фати срце… и така некако, но дека брзо ќе се случи, од нозе, за момент…

Како ќе биде тоа? Каде ќе дојде тој нов човек?

Ако пак е дојден тој слепиот саат, шо велат, јас од него не бегам; токо, пак воа го вела овде, пред вас, како пред свои родители: шо имаме да си кажеме напред, да не речеме утре, ни он, ни јас, оти сме се излагале.

Од каде ќе дојде тој спас, не и беше јасно, но постоеше во неа надеж и таа машки се држеше пред кадијата.

Денот ли дојде тој да се мери - мерка му нема, а в градите длаби без да се запре, без дно да најде не тага а клетва, и во очите матни и не сакајќи сама се дига фуријата.

Кога дојде тој стептомицинот, дваесет грама, решив да одам да го продадам горе во Србија.

Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв

— Нека дојде тој, вели, ако му е чисто.

Биди внимателна кога ќе дојде тој ден, кога и да дојде.

Јас се плашам од него, иако само него го чекам.

Дојде тој и ми уништи сѐ. Беше посесивен, го знаев тоа, мислам дека болно си замислуваше дека флертувам со секого што ќе ми се најде на патот.

И ете, денес беше дојден тој ден.