дојде (гл.) - ти (зам.)

Над изворот најде една пештера и тамо беше си влегол за вечерта да преноќева; арно, ама ако дојде ти да преноќеваш и да заспиеш тамо, да и Силјан да заспиет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Целата ноќ што мислил и думал за кој бил и сега кад е во таа пустелија, кај што петел не пеал и куче не лајало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Од кај дојде ти овдека, ѝ велам, што бараш овдека? 87
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што си дошла ти самичка без сина, без штерка или немаш ти роднина, иста кукавица?
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Задушно е и пријатно, пријатно. Дојди, дојди ти со мене!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Над изворот најде една пештера и тамо беше си влегол за вечерта да преноќева; арно ама ако дојде ти да преноќеваш и да заспиеш тамо, да и Силјан да заспие!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)