доаѓа (гл.) - сам (прид.)

СТРИКО МАРКО: (Гледајќи дека жените плачат и ронат солзи).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
НЕДА: Таа доаѓа сама и јас не сум во состојба и без причини да ѝ ја затворам вратата и да ја терам...
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Пред влезот на секое гратче се наоѓаше неизбежната бензинска станица, со црвени, сини или жолти пумпи, а можеби и мотел, а потоа доаѓаше самото гратче, со продавници на двете страни од патот, а можеби и сива стара црква изградена многу одамна, и по неа следува, сега анахронично бочно припиени со челик што не ’ргосува, ресторан и продавница за автоделови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
КАРАМАН АТАНАС: (Доаѓа сам, пијан, придружен од Цигани свирачи). Ах, бре, стрико Марко!... Да пукнам, како орев да пукнам!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Мојата и мисла и желба беше да дочекам момент кога ќе се наведнам над бунарот и кога, место онаа мисла што доаѓа сама од себе за длабокото паѓање, ќе сетам како во душата воскликнува радост над изворчињата што самиот живот го напојуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)