ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

5.2 Јас не знам да војувам. Јас болувам и самувам И плачам за вас ближни мои И ви велам И си велам: Доаѓа часот да се прочита бескрајноста На морето Да се состават букви од скршените линии На хоризонтот, Да се седне на островот и да се самува Под осамено дрво Што говори со древен јазик.

Не знаевме ништо за партиската идеологија, па сепак говорејќи со јазикот со кој говореа политичарите, учителите, спортистите, уметниците и оние кои го издигаа руинираното стопанство, бевме поддржувачи на правилното изразување во новиот народен јазик.

А сега, како да не беше тој, како друг некаков човек да говореше со неговата уста: - Ти, Веле, започна полека стариот мајстор, - ти добро рече, аџамија.

Често настапуваше на платоа во Метрополата, крај дрвореди, испраќаше ливчиња по реки, во отмени салони ухнуваше здив во стаклени чаши и говореше со јазик на јасновидец, излегуваше гол, со кренати раце на полна месечина, и луѓе слични на него, почнаа да одат по него, да го слават и да го тажат.

Говореше со искривена уста покажувајќи го со радост секому својот златен заб и уште ако кон сетоа тоа ќе се додадеше дека неколку дни прет тоа совлада на ринг некаков бистроок и црн Романе, јасно можеше да биде дека не можеше а да не го гледа со потсмев тој што дојде.

Влезе, поразговара и запиша во својот список едно име: Стојан Ванков, роден тогаш и тогаш, тоа и тоа, неженет и - доселен по војната од зад граница. „Благодарам“, рече кришум гледајќи кон касата, а тој, Ванков, имаше доверба во него и му говореше со асматично шушкање до душникот за сѐ - какви се цените на пазарот, кога бил најголемиот пожар во некој голем град, каква политика води Черчил.

Се говореше, но тоа беа само гласини за кои во ниедна книга потврда верна не можеше да се најде, дека тој запис е во некаква врска со поетот и царот мудар Јудејски, Соломон, за кого и Писмото Свето говори со слава и почест.

Подобро од моево му тропа! (ја поттргнува Саветка настрана од Антица и поверливо) Јас веќе говорев со него и ми вети, ако му ја дам да помине и тој во грчката партија.

Штом е така подвикни го Илија, јас да говорам со него.

АНТИЦА: Ти, ако сакаш, говори со него да видиш што ќе ти рече, пак, ако сака, дојди говори со мајка ми.

Ме праша дали се познавам и натаму ми рече да говорам со него.

Кога ѝ реков дека ќе го побарам и ќе говорам со него таа од радост ми подари и нова шамија за глава.

Ми требеше и дојде, како нарачан. Имам нешто да говорам со тебе.

- Што се случува? - Детено вели дека говорат со мајчичката божја, а чичко Адам - дека играат циркус.

Наталија - Италија - Чизма, ни то покажуваше на школската карта местото каде што бил убиен кралот, гадливо се муртеше и говореше со машки глас: - Марсељ, помнете деца, Марсељ.

Заради нив тој го научи сефардскиот, иако ритуалот во синагогата го врши на хебрејски јазик, а проповедите на англиски, кој и по толку децении го говори со заостаток од германскиот јазик и јидишот, еврејска варијанта на германскиот, во посебни пригоди знае да проговори и на ладино, јазикот на основачите на неговата синагога.

- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.

Молчев и ги слушав далечините што говореа со гласовите на луѓето.

Затоа не му реков на Симон Наконтик дека тој не е виновен за закланото воле.

- Ме повикува врсникот Неделко Шијак, пак шепотел со стиснати шепи на градите божем држи рабови на миросано платно со кое си ја штити душата од отровни повити, но Богоја Гулабарин, Пане Долгманов, Цветко Грнар и Илчо Просинек, веќе се здоговориле ојуначени од ракија да ги здружат сурите волиња во две двоколки и пак во ново јунаштво се клештеле и се подбуцнувале со лакти превесели и за свадба; со сладосни гласови од кои и птици ќе се разбуделе го распрашувале старецот кога ќе се стрчне подмладен и избричен кон цицлестата Фиданка да ѝ го покаже мускулестиот стомак и сѐ друго што е машко на неговата ластареста става; им говорел со ѓаконска самоувереност - Ќе дојде потоп, господ ќе ме држи да не потонам а вие ќе пекате по мене и ќе ме молите ропски рачињата извалкани да ви се држат за учкуров, да ве влечам по бранови и пени.

Сто вакви реферати и победата е наша, занесно продолжи татенцето, како во дует да говореа со другарката Оливера Срезоска.

Добро си спомнувам, за црвените гаќи на Оливера Срезоска се говореше со почит, со општествено, политичко и морално уважените - (Сигурно, такво нешто не може да се замисли за обичните).

Тој што говореше со него молкна и закашлувајќи се, ја покри устата со двете дланки.

Тако говорила сос смирение.