говори (гл.) - вистина (имн.)

Во Бога се колнам, дека говорам вистина. Жена сум му, господин судија, на Павел Земанек; барем законски, јас сум му сѐ уште сопруга, иако тој веќе од поодамна не живее со мене и со Здењичка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Говорам вистина. Нѐ чека во другата улица.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Гледавме во штичката, во дрвото што ја говори вистината, а од неа глас не се слушаше, оти вистината често и со молчење се открива.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)