глочка (гл.) - во (предл.)

На нонсенсните оратори има беа глочка в око, трн, в грло.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
— Еве, невесто Досто, обиди се, потплети и виа, па ако можеш, има ошче; да не му и крпиме на браче Илка да го глочкаат во пинците.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)