врати (гл.) - на (предл.)

На работник кој е избран или именуван на синдикална функција утврдена со статут, а чие вршење бара привремено да престане да работи кај работодавачот, му мирува работниот однос и има право – во рок од пет дена по престанувањето на функцијата што ја вршел – да се врати на работа за вршење на работи кои одговараат на неговиот степен на стручна подготовка (чл. 200, ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Судот на кого предметот му е вратен на повторно судење е врзан за тој предмет со правното сфаќање врз основа на кое се заснова решението на ревизискиот суд со кое е укината побиваната второстепена пресуда, односно со која се укинати второстепената и првостепената пресуда (чл. 386, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Некои паднаа на оваа „квака“ – по што, по краток временски период откако беа вратени на работа, повторно беа избркани на улица!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, како знак на добра волја, Митревски се обидува најпрвин спорот да го реши вонсудски и на мирен начин.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По добивањето на првостепената пресуда, работодавецот –  незадоволен од истата – во декември 2003, преку својот полномошник- адвокат (П. Трајковски и неговиот заменик Д. Деспотовски) поднесува Жалба до Апелационен суд – Скопје.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Така, тужбеното барање на Ѓорѓиевски е усвоено и дефинитивно е одлучено во негова полза, со што: а) се поништи одлуката на генералниот директор на Шеќераната за давање отказ на договорот за вработување на Ѓорѓиевски, поради наводно кршење на работниот ред и дисциплина, како и одлуката на УО на фабриката, со која приговорот на Ѓорѓиевски беше одбиен како неоснован; б) се задолжи Шеќераната да го врати Ѓорѓиевски на работа со сите права од работен однос, на работно место кое одговара на неговата стручна спрема, како и да му ги надомести парничните трошоци од 33.660 МКД (550 ЕУР), сѐ во рок од осум дена од приемот на пресудата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За ревизијата одлучува Врховниот суд на РМ – без расправа – и тој одлуката ќе ја донесе најдоцна во рок од осум месеци од денот на приемот на предметот во работа (чл. 373 и чл. 382, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, треба да се истакне дека уште првиот ден кога тој се враќа на работа – веднаш, тенденциозно и злонамерно, е испратен на принуден одмор од три месеци (со плата од 70%).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во исто време, од раководството на НУЦК, на Митревски и на останатите работници им беше кажано дека тие не може да бидат вратени на старото работно место, бидејќи угостителската дејност на Центарот е згасната, па согласно тоа тие немаат никаква обврска да ги вратат на работа. 63
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Заштитата пред отказ за „синдикалните лидери“ трае цело време за времетраењето на мандатот и најмалку две години по престанување на мандатот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Откако наидува на крајно непрофесионален, дрзок и игнорантски однос од претпоставените и откако увидува дека е изманипулирана и практично не постои можност за вонсудско решавање на спорот, таа – заедно со уште десетина работнички 282 кои се најдоа во ист кош, а охрабрени од позитивното искуство на некои работнички од истото трговско друштво, кои уште од порано се одважиле спорот да го решат по судски пат – решаваат, во јули 2009 – та, да поднесат колективна тужба против нивниот довчерашен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
После изрекувањето на конечната одлука од страна на Врховниот суд на РМ, на работодавачот НУЦК – Битола му беше наложено, под страв од присилно извршување, во рок од осум дена, да го врати Митревски на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По неколку месеци оттогаш, во ноември 2005, пресудата е извршена присилно од страна на судот (заб. со старите судски извршители тој е вратен на работа).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Со враќањето на работа, тој исто така се стекна со право да ги побарува неисплатените 16 плати, за периодот додека беше незаконски отпуштен.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, бидејќи претходно таа веќе беше паднала во немилост на нејзиниот директор – и покрај тоа што на дел од останатите работнички кои беа напуштени по истиот правен основ, им беа исплатени испратнините кои законски им следуваат – тоа, од неразбирливи причини, не беше сторено и во случајот на Триманова!?7 По ова, таа прави обид настанатиот спор спогодбено да се разреши – на трипати, во придружба и на нејзиниот сопруг, се обраќа до сопственикот којшто истовремено е и менаџер на акционерското друштво.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работодавачот ја испочитува одлуката и, конечно, во февруари 2009, тој повторно е вратен на работа во оваа установа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За таа цел тој, заедно со уште двајца други работници, праќаат писма до Министерството за култура и до НУЦК, во кое бараат, како изманипулирани поранешни работници, да бидат повторно вратени на работа и потенцираат дека најдобро би било спорот да биде решен вонсудски – а со цел да се избегнат скапите судски трошоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Второстепениот жалбениот суд, по пет месеци – во мај 2004 – со Решение ја усвојува жалбата на „Киро Ќучук“, и истовремено ја укинува првичната пресуда, а предметот го враќа на повторно судење.5 Но, и по повторената постапка, судот во Велес – во март 2005 – во отсуство на законскиот застапник на „Киро Ќуќук“, кој не дојде и покрај уредната достава на поканата за рочиштето за главна расправа, пак носи позитивна пресуда во корист на Авдиќ, која станува правосилна и извршна во јуни 2005.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа одлука веднаш е оспорена, и важно е да се нагласи дека за неа во моментов се води спор против Република Македонија пред Европскиот суд за човекови права, при Советот на Европа во Стразбур!5 Откако штрајкот беше и судски забранет, работниците мораше да се вратат на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По изрекувањето на финалната одлука на Врховниот суд на РМ, после една година и пет месеци, во февруари 2011, Ѓорѓиевски конечно е вратен на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Мислите му завршуваа до големото езеро крај кое се истркалаа неговото детство и младоста, со надеж дека ќе им се врати на старост. Пуста балканска надеж!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми, во нервозата, му се врати на радиото. Сакаше докрај да биде со текот на настаните.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ние мораме да се разбереме! Да се вратиме на практичните проблеми.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Да, јас сум, што е со мајка ми, прашав и истиот момент се изгубив.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Заѕвоне мобилниот. Ме врати на брифингот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Беше крај на ноември и од морето повремено дуваше ладен ветер што влегуваше в коски, особено тука, на крајбрежјето од островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Карер го затвори гравираниот капак со иницијалите на дедо му, кои впрочем беа и негови иницијали, го врати на место стариот сребрен часовник и одново фрли поглед кон морската шир.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не ни остана друго, освен да се вратиме на магистралата, кон Платамон, во пресрет на други кампови и одмаралишта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во Ардените, пак, да се вратам на оние прекрасни романтични места покрај Урт, сретнав безброј населби, села, селца, попатни кафеани, бензински пумпи, кои до еден стојат на дофат од раката на гостите, кои овде, во текот на целата година, доаѓаат со стотици и стотици илјадници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Важно е дека детето ми се врати на правиот пат!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Толе му се врати на авалеџијата и го клоцна в ребра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И пак се врати на старата мисла: „Не, не, јас не и оставам ниј да робуваат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Глеам дека и Саше Фактор Х поново се враќа на нашава пророчка сцена со неговите исклучително исцелителни способности кои не можам да му ги оспорам, али многу е скуп бе брате. 55 денара плус 18% ддв за минута не ми се даваат.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во таков вртеж од недомислени размисли ја додржуваше Гого главата на рамената, додека ги сложуваше боите де со четката де со шпахлата, отстапувајќи чекор - два наназад за да го одмери она што го намачкал, со едното затворено, а другото примижано око, како да беше на стрелиште, па ќе приседнеше на еден издлабен триножник колку да земе здив и да му се врати на платното, во една борба во која се вживуваше и уживаше, сѐ до неизвесниот исход кога веќе исцрпен не сакаше да знае дали излегол победник или губитник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Геро во истиот момент ја истури ракијата во пивото и му ја врати на келнерот за да ја однесе со подавалникот - како ништо да не било, освен што во неговата кригла спласна пената.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Откако ја изнакажа целата оваа реченица и пол, Ане го дигна бинлакот и натегна од него завидливо долга голтка - дали да го омекне исушеното грло, дали да го овлажи скоравениот јазик или просто да земе здив пред да се врати на својата природа на молчење.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Се разбира, мораше да се потпира на нив, но можеше и да се одлепи, па да заплива во новите води на психоанализата (Фројд, Јунг); а особено го радуваше тоа што можеше да се врати на литературата (Достоевски), на драмата (Шекспир), па и на театарот, воопшто сцената, дури и на музиката.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Така му излегува, - промрморе и се помести да ѝ направи место, но Кате се врати на својот кревет.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Касна два-три залака од сендвичот. Му се повратија силите. Им се врати на трите сиџили. Нешто читаше, забележуваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во мене се раѓаше нова мисла - каде ќе бидам пополезен и поуспешен во исполнувањето на Ататурковата мисија: дали ако останам во Цариград и ако се впуштам во брзата трка по хиерархијата на судската власт, или ако се вратам на Балканот, кај своите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А зошто човекот не може да биде еден безобличен шлајм за сите цели?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
БЕНВЕЈ: „Знаеш, јас имам намера да ѝ се вратам на обичната, старомодна хирургија. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 21
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Дојдоа до крајот на ливадата. Дедо Димо се врати на почетокот, седна врз откосената трева и си го запали лулето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Од Ајдучка Чешма веќе не ја видовме. Се вратила на колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По истата трага, потпирајќи се и помагајќи се со лопатата, се врати на патеката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
ФРОСА: Вистина, вистина, останало од старите - адет кога излегува некој од куќи за на печалба да се стави софра. Велат за пак да си се врати на софрата — дома.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тие брзо и лесно се вратија на својот вообичаен дијалог на интелектуалци во медитативна фаза и чија преокупација, во овие времиња кога радикалните идеи заживуваа и се ширеа по светот како троскот, загрозувајќи го спокојството на целиот свет, расправаа надолго и нашироко за тоа што би можело да се стори кога би се сторило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Можно е, пак само претполагајќи, и пак потпирајќи се само на општите историски податоци, зашто конкретни, веќе видовме, нема, дека Солунското кралство односно Латинското, во времето на Бонифациј Монфератски, во 1204 година, кога го завојувало и овој дел на Македонија, со поткуп, со принуда, или на превара претците на денешниве жители на Потковицата ги правело во католичка вера, но по неговото исчезнување од исторската сцена, нивните потомци, во текот на времето, одново се вратиле на православни верски традиции, а како драг спомен на своите претци, и на тие можеби добродетални времиња, ја запазиле и ја честуваат Латинска Црква?
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
А откако, по пиењето вода, ќе се врателе на гробиштата, Трајана седнувала на плочата на својот гроб, до себе го седнувала малечкото и со пушката в скут долго, долго гледала кон населбата и кон полето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Води ме, ајде, ти пат мој прашен, запази спомен од мојот траг, додека живот – поројот страшен – ме врати на роден праг.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Колку мајчиното срце, од турско потекло, го задржуваше кон Исток, толку притискаше повикот на неговиот остарен Татко, тој да се врати на Балканот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
А.А. најпосле ми даде можност да продолжам: - Во одговор на вашето прашање, да се вратиме на прашањето на Апокалипсата и светите книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Според Х.Х., од А.А. би можеле да учат и идеолозите на до вчера братските партии, но тие застранија во ревизионизмот на марксистичката доктрина, му се вратија на Бога и нема спас за нив...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Триеше со раката по рабовите, постепено бришејќи со крпата, до шишето со виски што го крена и со намерна отсутност го врати на полицата зад шанкот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Па ве молам, ако можете, вратете ѝ ја малку самодовербата кога ќе се врати на училиште; напишете ѝ уште некоја ваква песна.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
По месец дена Луција се врати на училиште: беше ослабена, бледа, со модри траги под очите.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На крајот, заклучува Милер, Циганка (особено катаклизмичната завршна нумера, Обратот на Роуз) не допушта никаква можност ниту за „помирување“, ниту за „избор... меѓу обожаваната мајка која ни чува место и омразеното чудовиште што нѐ лишува од него). (120) ‌Искушение е да се изнесе сродно тврдење за геј-привлечноста на кулминацискиот судир меѓу мајката и ќерката во Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, токму дозволата од мајка му не само што успевала да го одложи, иако само привремено, забранувачкото женско обродување на театарската сцена туку и му дозволувала на момчето да претендира на оној вид општествен идентитет и субјективна целовитост што можел да го достигне само со имагинативна изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во најмала рака, искушение е да се шпекулира дека камп-вредноста на таа мелодраматична епизода можеби лежи во нејзиниот повик до геј-мажите безопасно да се вратат на сцената на една слична траума (било вистинска било замислена): траумата на протерувањето од мајчиното присуство и од жариштето на нејзините благост, дозвола и општествена потврда.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Филмот завршува со слика од неколку патнички коли и автобуси полни со туристи кои го поминуваат мостот кај Кулата и восхитени од убавината на ова божјо катче, се враќаат на југ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Кога останавме сами Марина пак се врати на тоа и рече: - Те жалам понекогаш што немаш баба како мене.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Лежеа и молчеа како два остарени песа што се вратиле кај господарот по долго талкање по планини и друмови, по долови и скрки, за да му ги вратат на господарот десетте години што тој ги заборавил во туѓа земја, во туѓ град, во грдо ѓубриште, во една ноќ есенска, темна и дождлива. Кутрите мои чевли.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој ја напушти стражарницата и му се врати на езерото без кое не можеше: ги оптегнуваше мрежите на диреците крај куќата, ги чистеше од тревје и алги, шеташе со прстите по нив како по жици од харфа потпевнувајќи си; кога ќе му дојдеше дремката, легнуваше на песокта крај езерото, и додека тоа тивко, како некое жужаленче жужаше на песокта, тој тонеше во длабок сон; спиеше сѐ додека на зајдисонце не му затропаше добитокот што идеше од пасење и навраќаше да се напие вода; а кога ќе легнеше поднапиен, тогаш ни тапани не го будеа; стануваше кога некој од домашните ќе го растресеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
ЛУКОВ: Блазе си ти. По свршената работа одново ќе се вратиш на Пирин, на својот Пирин, а ние ќе останеме... овде.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Вудринг му се врати на стрипот нешто подоцна, со Tantalazing Stories, црно-бела серија на (еден вид) детски приказни, поделена меѓу неговите сопствени стрипови и оние на неговиот пријател Марк Мартин. (Во 106 okno.mk еден број, тие ги разменија местата и си ги цртаа карактерите еден на друг.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На враќање Рада не се врати на последното седиште, туку седна на испразнетото место кое зад себе го остави младиот господин, кој пред неколку мига седеше до младата дама со зифт црните коси.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На лицето да му дари ведрина, да ја сокрие очигледната промена и барем за миг да се врати на „онаа Јана“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Вратена на старите килограми Рада, во стегнатите фармерки, ја покажуваше сета раскош со која ја беше обдарила природата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Последните настани ја принудија повторно да се врати на стариот порок.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Држејќи ја Рада за рака двајцата излегоа во ладната декемвриска ноќ, а штрокавата, која веќе беше зашеметена од моќта на алкохолот, тетеравејќи се, се врати на своето место.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во каушот завладеа мртвило. Глигор и Арсо се вратија на своето место под прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Но да се вратам на големиот ни ден.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Туку да се вратам на празничниот месец.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Мора да се врати на легало, вели, мора да се растовари. И чекаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И по Богородица ја снемало - отишла по патот на своите претчувства.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јаков Иконописец останал сам, врел и во оклоп на модрици, наеднаш безимен и бутнат на некое дно на кое само месото ја памети својата болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Побара вино да те лекува, сега лежи во плевнана и 'рчи. Дојди, ќе си поразговараме.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Не верувам. Борис Калпак ќе се пофалеше.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се разденувало, секој не можел по ден да им се враќа на мртвите и на заборавените.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Жените ја пожалиле и ѝ се вратиле на својата болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се обидов да станам. Ми ги стисна градите со големата дланка и ме врати на сламата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оние што знаеле нешто за настаните од егејскиот вилает можеле и да му веруваат. Молчеле и му се враќале на минатото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мразулците на детството се стопија во сеќавањето и јас им се вратив на своите шеснаесет години. Го зедов сувото грозје.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа се рашириле по селото секакви прикаски: некои кажувале дека загинала од безмилосни насилници, некои дека му се вратила на родното место.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се тргал, сакал да му се врати на својот свет што го измислувал, сакал да гледа како по усвитени карпи се лизгаат грешни души, со крици на врани паѓаат во густо и вжештено море и ѕурат со усвитени клобуци кон своето блажевито минато.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И се вратив на полумрачната соба и уште пред да се фрлам на сламарникот над кој гредите на таванот со закана се протегаа, влезе Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Десно од нив, не многу далеку од сонцето, се протегаше бела дамка на облак. Личеше на неподвижен гривест белец.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се исправив кога површината на реката се ослободи од жолтите и црвеникавите дамки и, бришејќи ги со влажното теме ѕвездите од чад и замагленост, му се вратив на градот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Сега се отвора нова страница во мојот живот како прва страница на роман што можеби некогаш ќе го напишам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Сите тие беа распоредени од мојата десна страна (освен Ема, која седеше на левата страна од мене, и не можев веќе никако да ја видам како што не можев сега да ги погледнам оние три букви од кои двете крајни извишени и споени со мало и, она НиЕ на средината од пластичната папка на досието што стоеше на десната страна од мене, на масата пред мојот адвокат Стојко Руменов кој лактите ги имаше ставено токму на папката, со лесно спуштени образи во дланките, чекајќи го отворањето на судскиот процес) и сакав во тие мигови, кога сè се одвиваше надвор од мене, да се обидам, со благ засек на сечилото откосо, онака како што јас можев да го направам тоа, да ги расфрлам сите деланки под кои се крие вистината за овие луѓе за да допрам барем дел суштината на која, отплеткувајќи го клопчето, ќе цели судијката, жена од педесетина години со несредена, со бела, како снег бојадисана коса, и со силно нашминкани усни, но истовремено во мене се раѓаше отпор кон таквата намера која требаше да ме врати на почетокот, а јас се плашев и бев преслаб сето тоа повторно да го изживеам на начин како што го живеев дотогаш и затоа ставив црта, и си реков: „Ова е крај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Што мислиш дека е паѓањето ако не незнаење дека сме во Рајот? – Розата може да се изгори – предизвикувачки рече ученикот. – Сè уште има оган во каминов – рече Парацелзус. – Ако ја фрлиш розата во жарот, би поверувал дека изгорела и дека пепелта е вистинска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да не мислиш случајно дека нештото може да му се врати на ништото?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа беше и правило на играта: насмевка на прозорското стакло и правото да следам една жена очекувајќи како очајник дека нејзината врска ќе се синхронизира со онаа што самиот ја одредувам пред секое возење, а тогаш - секогаш до сега - да ја видам како свртува по друг ходник а не можам да ја следам бидејќи сум приморан да му се вратам на горниот свет и да наминам во некое кафуле и понатаму да живеам сѐ додека постепено, после неколку часови или денови или недели, жедта пак нѐ ме натера да ја испитам можноста еднаш сѐ да се поклопи, жената и прозорското стакло, насмевката прифатена или одбиена, врските меѓу возовите, а тогаш, најпосле - да, точно, потоа правото да пријдам и да го изговорам првиот збор, густ од улежаното време, од бескрајното прпелкање на дното на бунарот меѓу пајаците на грчот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Моето будење го пречекаа четири ококорени очи. Лицемерно насмевнати.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе ме врати на кораб со едра исткаени од светлота на муграта, за која поетите наоѓале низ векови вистински зборови, а еден од нив ја нарекол и колепка на денот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Наредните денови по доаѓањето, Богдан започна да ја средува куќата, да ја чисти, да го брише правот и пајажината, да ги брише црнилата на прозорците за да влезе светлина, да ја осветли мрачноста внатре; го истружи подот и им го врати на штиците изгубениот изглед и сјај; ги вароса ѕидовите на собата и внесе свеж здив; го измачка со малтер ѕидот кај водарникот што го изела влагата; ги ископа оние влажни, позеленети флеки на некои места на ѕидовите што не ги покриваше и обелуваше варта и кои му личеа и го потсетуваа на земјата што ја врвел и повторно ги малтериса и вароса; ја подмачка вратата да не чкрипат резињата, ги дотера прозорците да се отвораат и затвораат; ги поправи федерите на креветот да не пропаѓаат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Затоа со „салви од истрели и удари на кундак ‘масата’ мора да се врати на местото што ѝ припаѓа; ‘народот’, напротив, се приведува кон една за властодржецот / расата / нацијата потребна единица” (Канети).
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кога ќе се врати на Балканот, долго време ќе преовладува инерцијата на османското време и во доменот на јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од тој период Татко се враќа на Балканот и тоа време ќе биде означено со повеќе нови книги во неговата подвижна балканска библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Баба скршена се вратила на Балканот во гнездото на своето семејство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И покрај тоа што Татко инсистираше да се вратат на иницијалниот проект, односно на потрагата по опасните турцизми во нивните мајчини јазици, тој, сепак, продолжи: Франц Боп, како и Фаик Коница, ги претставуваше јазиците како човечки суштества коишто можат да се следат од раѓањето, преку животот, до смртта.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изгубив надеж дека некој ќе се сети да ме врати на Универзитетот, во мојата иницијална педагошка професија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се исправив кога површината на реката се ослободи од жолтите и црвеникавите дамки и, бришејќи ги со влажното теме ѕвездите од чад и замагленост, му се вратив на градот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Заборавија сѐ. Дури веќе не можеа преку ден да го сретнат Осиповиот внук, ни па прашуваа се присокри ли тој негде или им се врати на примамливостите и тегобите што ги нудеа далечините.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Само виделе при светлоста на огновите некаква крвава крпа од месо и кожа во коњската челуст и го виделе офицерот како се зграпчува за лице сличен на гробник со два профича и се стрчнале обезглавени и ужаснати да се одмаздуваат со истрели и со сабји дури кога Лебед од скок, како да се лизга по невидлив мраз, се изгубил, ги оставил неми и бавни во движењето и му се вратил на овој мрак од кој дошол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Нејасниот лудачки блесок на ентузијазам одново се врати на лицето на О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Препуштени сами на себе, како добиток пуштен слободно по висорамнините на Аргентина, тие му се вратија на еден начин на живеење што изгледаше како да им е вроден, како на еден вид прадедовски модел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ѝ се врати на шаховската табла и повторно го зеде белиот коњ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Веднаш ќе се вратам на тоа“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Жештината и физичката работа му дадоа уште и изговор во попладнињата да им се врати на кусите панталони и на раскопчаната кошула.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да се вратиме на пасивната занимација. Таа се состои од редовна посета на твојот омилен паб.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Да се вратиме на кучињата и нивното баснословно одржавање. Брале, туу мач.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но да се вратиме на џубоксот на г-динот Рак... Јас сум збунет, најблаго речено! okno.mk | Margina #17-18 [1995] 43
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Од 1998 година се овозможи работничката на породилно отсуство да се врати на работа, „ако сака“ (!?), пред завршувањето на своето породилно отсуство (чл. 1, ЗИДЗРО/98).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Сепак, во стварноста, ова не значи давање уште едно право на работничките, туку напротив – давање можност на работодавците 28 да вршат, суптилен или реален, притисок врз работничките кои се вработени кај него, тие да се вратат на работа и пред да истече нивното законски предвидено и загарантирано породилно отсуство;
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
На крајот, во јули 2008 година уште еднаш дојде до промена на висината на наве- дените средства, сега, обратно, од 5% на 10% (чл. 3, ЗИДЗВИЛ/јули.08), односно, висината на овие средства е вратена на нивото од 2005 година.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Но, од друга страна, во 2005 беа вове- дени и две подобрувања: •  прво, заштитата од отказ за синдикалниот претставник, која порано траеше само во текот на неговиот мандат, сега се пролонгира уште на најмалку две години по престанување на неговиот мандат (чл. 200, ЗРО/05); и, •  второ, на работник кој е избран или именуван на синдикална функција утврдена со статут, а чие вршење бара привремено да престане да работи кај работодавачот, му мирува работниот однос и има право, во рок од пет дена по престанувањето на функцијата што ја вршел, да се врати на работа за вршење на работи кои одговараат на неговиот степен на стручна подготовка (чл. 200, ЗРО/05); 49 ѓ) воведени беа и три дополнителни превентивни одредби во оваа област: •  прво, работодавачот, директорот или некој друг орган и застапникот на работодавачот не смеат да користат присила против кој било синдикат (чл. 198, ЗРО/05); •  второ, се воведоа изречни одредби за судска заштита на правото на здружување и на членските права (чл. 196-197, ЗРО/05); и •  трето, се воведе изречна забрана за контрола од другата, помоќна, страна – односно „работодавачите и нивните здруженија не смеат да имаат надзор над основањето и дејствувањето на синдикатите т.е. нивните сојузи на повисоко ниво, ниту со цел на таков надзор смеат да ги финансираат или на друг начин потпомагаат синдикатите, односно нивните сојузи“ (чл. 195, ЗРО/05). 6.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
И дури Бино сакаше да си ги подели со протата и другите даскали, некои сакаа да се прошири пансионот, некои да се вратат на митрополијата. Не се сложија.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте патема нигде не се врати на учење, а немаше тој ни што да учи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рожденката не ја дава ќерка си без пари, Крчо нејќе со пари, и така ќе си се врати на Анѓа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со денови и читам преданија За змевот што летал Над планини и мориња И пак им се вратил На крвавите очи од кои се родил И останал змев за приказ.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Но, да се вратам на основното прашање: зошто „стравот“ од песната?
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Потоа со мнозинство од цирка 52 наспроти 48 посто гласови победи конзервативната струја и сѐ си се врати на старо.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но да се вратиме на основното: за да може барем правно да ни се одврзани рацете да можеме да работиме, јас барам да ни се даде прецизно толкување на Протоколот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И додека се подготвуваше евакуацијата, стаса вест: Друштвото на народите откако добило мислење од Хашкиот суд дека спорното ”до” внесено во Протоколот за разграничување, може да се толкува двојно: и дека Манастирот влегува во состав на Албанија и дека не влегува - спорот повторно ѝ се вратил на Конференцијата на амбасадорите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Им објасни дека тоа ѝ го сторил светецот за да ја казни, зашто на некој од манастирските орачи кога подлегнал да преспие на нивата, му дошла таа и му го изела едниот вол; се исплашил тој и отрчал кај свети Наум и му кажал плачејќи; тој му рекол да се врати на нивата и таму ќе ја најде мечката впрегната во јарем.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И вториот: Веќе два пати за мене животот има завршено: еднаш, во 1945 година кога татко ми повеќе не можеше да ми овозможи да продолжам да учам така што морав да ѝ се вратам на земјоделската работа којашто не успеав ни да ја засакам ниту пак на неа да се навикнам и, вториот пат, кога почина жена ми оставајќи ме како чкор в планина по кого што никој жив не ќе се наведне да го земе за макар каква употреба ама јас и сам си го имам кабаетот зашто немав пари да му го платам лекот за да си ја излечам женат на Војаната, душманиот на мојот татко заедно со оној Трајка Казиовски од Ливаѓе и сега и мои душмани.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мачката тогаш со сите сили некако се врати на гранката истовремено устремена кон страчката, но страчката тогаш само потскокна на другата страна на гранката и пак се најде на сигурно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Детството се враќа на тајна врата и открива вишок живот, вишок минато: она од што не можете да се откажете.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сакајќи да се вратиш на прав пат да го фатиш редот Ти кој не си изгубен во масата на безличното Ти за когошто историјата е потрага по личното Ти раскажи ми што си сакал да избришеш од сеќавањето што да прикриеш трагата да му се сотре кажи ми што си сакал да заборавиш Јас ќе ти кажам какво ти било минатото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Времето притискаше. Требаше вечерта да се вратам на другиот брег од Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ги вратија на местото под оревот. Стражарите сега не стоеја туку со пушките меѓу нозе седеа на камењето зад нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Вистините што поминуваат низ тие негови инструменти, ми се чини, секогаш се добро измерени, рече тој и им се врати на богатствата на софрата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но да се вратам на татко ми Копе.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Мило ми е што сакаш повторно да се вратиш на училиште“, рече докторот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тука се, по многу години, неверојатно, тие, неговите луѓе се тука, тие ќе го вратат на Земјата, родената земја со морињата, синото небо и планините.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Меѓу нив има и такви кои од страв да не се вратат на боиштата, научиле од болните да се преправаат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога сега се отвори вратата, тој само ја сврте главата, виде дека доаѓа Бошко Манев и пак им се врати на своите мисли.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Е па, петелот пак мора да се врати на таван.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но да ѝ се вратиме на среќата на Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сѐ станува презаштитен природен резерват, толку што од големата заштитеност денес почнува да се зборува за денатурализација на Јосемитската градина за да ѝ се врати на природата, токму како што се случи и со филипинските Тасадеи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Наутро прва стануваше секако ситната Митра, погледнуваше во аголот лево од вратата и голиот грб и големата гола глава ја смируваа дека Дончо сепак се вратил на спиење, па излегуваше да мети пред одајката и да донесе пресна вода за пиење во две стомни оти едната ќе ја потроши Чана, замивајќи си го големото лице и плискајќи се под машките мишки.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Времето се лизга низ моите нежни години, а се плашам од минатото, од просторот и времето застанати во еден миг, а секој миг претворен во слика насликана на платното на очајот која секоја вечер ме враќа на местото на злочинот, обоено со агонијата на немоќта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Се плашам од сопствениот одраз во огледалото, го гледам тоа што несакам да го видам, а тоа што сакам да го видам е од другата страна на стварноста, нејзината опачина е моето вистинско лице.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мајка му на Дино беше преграмадна за да може да застане меѓу ѕидот и каучот и да ја извлече мачката, а кога станав јас да видам дали некако можам да помогнам, остро ме погледна, па си се вратив на столчето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Хм, куче... - рече таа, кривејќи ја надолу устата, а веднаш потоа се врати на темата, - некои животни се за јадење, а некои се за галење, - рече, ја погледна Маци и ѝ се насмевна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Порано и ме бакнуваше - но вака, кога ми се спиеше, можеби мислеше дека ми прави услуга со тоа што е ефикасен за побрзо да можам повторно да заспијам, иако по неговото дишење препознавав дека тој секогаш заспиваше пред мене.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се вратив на прсти до некаде и после почнав да трчам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
8. Ја префрлив границата. Им го оставив детето на жените и се вратив на задача.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
22. Се вративме на Вичо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што барам, вели, кога не можам да се вратам на гомното свое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не си каснала нешто убаво што ќе ти се врати на лицето, на кожата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ќе ми речат на грчки, а јас ќе им вратам на албански.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сета коса, до влакно, ми се врати на главата. 29.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
4. Кога се вратив на планината Рамна, Никифор Абазовски не го најдов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само осетив дека нешто ме крена нагоре и пак ме врати на земја. Ме залепи ко питулица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се си се врати на преѓешното место – водите на својата страна, ѕидовите во својата светлина, светлините во своите огледала.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Тука се наоѓа итинерерот на татковиот егзил. Тука се и дилемите на таткото, како централен лик на сагата: дали да го продолжи патот на семејството, и да се вкорени конечно на бреговите на Босфор, или да се врати на Балканот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Задишан се врати на местото на кое требаше да го чека жената во црно, но таму не го чекаше таа, туку налутените баба и дедо придружени од полицаец.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Н се врати на терасата. Го изгледа изгрејсонцето сам.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се навали на својот крлук од кој не се разделуваше (дури и кога спиеше го ставаше под перница или во ровот и земјанката под глава) и се врати на излагањето на Захаријадис.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се врати на претходното место од каде имаше најдобар видик на оснежената околина облеана со бледо-синкавата светлина на месечината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Пролетаријат... – таа ја цедеше секоја буква - најпрвин да завршам за тоа шо почнав, а потоа јаска убао ќе ви растолкувам шо е тоа пролетаријат иако знам дека ти шо ме опита, знам дека нема да ме разбериш... - таа прекина за миг и се врати на прекинатата мисла.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како ли ќе одвикнеме од тоа и како ли ќе му се вратиме на ралото, на чеканот, мистријата... на тишината, на топлината под топло веленце и на меракот, а мерак е и тоа - да знаеш да гледаш и ѕвезди да броиш и во сено да се прпелкаш и меѓу снопје да се валкаш, на момина коса да погледнеш и длабоко да здивнеш - воздивнеш и да се радуваш - изнарадуваш затоа што си жив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Водата им досегна под коленици. – Да се вратиме на чун – плахо прошепоте Мече. – Почекај ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Кога даваме нешто, кога помагаме, никогаш не треба да бараме да ни се врати на некој друг начин.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
И Хејс и Перлис имаат само една цел, без оглед дали се свесни за тоа или не: да најдат основа за обезвреднување на секое негативно сведоштво за да можат безбедно да ѝ се вратат на менталистичката интерпретација на „виртуелниот” систем - интерпретација којашто самиот виртуелен систем никогаш нема да ја избори затоа што еден симболички систем мора „по дефиниција” да е способен да ја понесе целосната тежина на една систематска интерпретација.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Првпат некое момче да ми пишува! Го прочитав писмото и сакав да ѝ го вратам на девојката а таа не сакаше да го земе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Но, не само што не се врати на старо, туку стануваше сѐ бетер и бетер.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И натаму беше добра, насмеана, љубезна и мила, но некако поинаку, постудена, би рекла, подалечна беше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)