врати (гл.) - ми (зам.)

Јас стоев и одеднаш реков: „Директоре, ве молам вратете ми ја песнарката“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Димче се налути: „Ветре, врати ми ја капата!“ - помисли, но капата не му се врати.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Штом знаеш, не губи време. Раскажувај, врати ми го долгот.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Летајќи над ненаселени места, јатото не забележило дека еден жерав, преслаб во споредба со другите, полека заостанува.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
... Погледни ме веднаш сенко моја што така немо си седиш и залудно ме следиш Не заборавај сенко, си втора по судбина, после мене А мора, мора да си наследила барем нешто од она што јас вешто некогаш го правев а ветерот го однесе за навек Побарај ме сега види Во мојот дневник Дали јас некогаш те славев и оставив аманет да продолжиш по мојот пат Заборави засекогаш на моите патила Извини за она што некогаш те мамев Врати ми сега, ако не си ми вратила
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Јас сум, му одговара некој однадвор, - комшијата Пецо Кацарот. Врати ми ја мисирката, мевце ми се пријало.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
ФЕЗЛИЕВ: Добро. Врати ми ги куршумите и ќе ти поверувам.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И зошто одненадеж, паф, се измазнува ко песја муцка ко опашката на Макс мачорот, душичка (врати ми го, те молам!); „Простете, не беше намерно“, вели езерото ми ги краде зборовите небаре расипало скапоцен предмет а јас, како ништо да не било скокам во него пливам, и нуркам, и го гушкам и повторно го сакам, свежо (макар што јас не знам што всушност значи да сакаш)!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Димче се налути: „Ветре, врати ми ја капата!“ - помисли, но капата не му се врати.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Отец Висарион се заниша, кркорејќи и откако падна на земја, почна да клоца со нозете, како обеспрашена пеперуга, - Сега врати ми го ножот, ми рече војводата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)