впрегне (гл.) - во (предл.)

Кому му се нозете лесни и снагата јака нека биволите веднаш ги впрегне во коли и тргне во Стан.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И во суровото Толево срце се разбуди нежност и тој не можеше да ја скрие пред благодарноста на младиот пратеник што дојде да го прибере овој суров човек и го впрегне во благородниот јарем за општото народно дело.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А и дружината го осети постигнатиот споразум, та и таа ги подели тие чувства.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тој требаше повторно да се впрегне во исцрпувачката работа од зора до мрак и пак да го дочека Белчета за да дува и ука на рацете кога ќе вади слама за беговите волови, кога ќе сече дрва за беговата одаја, кога ќе го крши мразот по водениците за да сомеле што побело и поситно брашно, од кое неговата друшка — робинката — треба да меси бели погачи, да сучи танки мазници, баклави, да прави слатки алви и шеќерпариња за силникот — бегот, а таа со својата рожба да ги топи сувите корки во врела вода во котелот на верушките.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Клинкаше поднаведен бившиот народен учител, впрегнат во тој штурински пат, со широко размавтани раце, со крвничка мисла да ѝ стапи најпосле на судбината на грло, и да гмечи, и да гмечи.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие сакаат да нè впрегнат во нивниот јарем како волови во кола и да бидеме нивни робови.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Јас одамна сум ја клал главата в торба, сум ја набил на кол.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Цел човечки ум е впрегнат во тоа за да измисли што подобри оружја за уништување на сличниот на себе.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
XLVIII Пред и по секоја работна сесија Татко и Климент Камилски влегуваа и излегуваа од нивните единствени библиотеки на Балканот, според разновидноста и необичноста на собраните книги, со мислата дека и обајцата се впрегнати во историска мисија, а кога ќе бидат познати конечните резултати од нивната работа и ако Бог им помогне тие да бидат објавени, ќе се дознае на Балканот и подалеку дека нивниот труд не бил залуден.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според нив беше дојдено време да се види низ османското наследство, кое се покажуваше дека е тоа и балканско и дека во голема мера било жртвувано, особено во завршната фаза од агонијата на Османската Империја, се претвори, според тогаш западните освојувачки пропаганди во борба на цивилизацијата против варваризмот, на напредното против племенскиот примитивизам, на прогресот против ендемската заостанатост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледај разумот и чувствата да ти одат заедно како впрегнати во плуг; ако секој завлечка на своја страна - душата се разнебитува”.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Над портата од манастирскиот двор, игуменот им ја покажа фреската на која е преставено уште едно од чудата на свети Наум: мечка впрегната во јарем ора со вол.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Им објасни дека тоа ѝ го сторил светецот за да ја казни, зашто на некој од манастирските орачи кога подлегнал да преспие на нивата, му дошла таа и му го изела едниот вол; се исплашил тој и отрчал кај свети Наум и му кажал плачејќи; тој му рекол да се врати на нивата и таму ќе ја најде мечката впрегната во јарем.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Многу нешта кај нас ќе се најдат: мртви звуци на душата гајди: ткаенини од поточна пена: рог на жабок; кликање на мрена...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Впрегнати во јарем, влечеа кола на две тркала.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
ТАТКО МИ ОДИСЕЈ
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Впрочем и млакиот допир на тагата е пијанство И твоите зборови исправени пред ѕидот на срамот И раката што ни мавта преку водите е пијанство И разбудените мравки на надежта растрчани од заборавените гнезда За да нѐ пресретнат Само за да нѐ пресретнат се пијанство И не прашувај дали среќата танцува И какви се нејзините чекори Времето ќе го престигне неоседланиот коњ и ќе го впрегне во колата на животот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Оти има денови чиешто сонце пред да помине над нас се распрснува како жито и како зрнесто благо над главите на сватовите И грдо е тогаш со поглед заводлив да гледаш во невестата Додека среќата во нејзините очи танцува.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ни автобус ни тролејбус ни такси ни кола ни мува*** ништо* само снегулки како инсекти околу уличните сијалици кои некогаш светат а некогаш не*** но сеедно* снегот заземјен сјае на дното на небото како фенер на импресионистичка слика*** тишина* и траги од волци на планината * а овде и сега само очи зад прозорските монитори** '140 помножено со 140 * термопан* рамен екран * 1024 by 768 pixels * 20-20 vision * Филипи * соседи итн. итн. некој родител впрегнат во санка со која управува дебело дете снегот длабок и бел* влажноста идеална за грутки со кои децата се груткаат сѐ додека влажноста на алиштата не стане идеална за стап*** а потоа молк* вонземен и вонградски* лебдење како снегулка и паѓање и топење на дланката на перницата во апаурински сон од 5 милиграми * * * Ни чувство за време ни интерес како на планина во дрвена куќичка со дрва за огрев во визбата и со пес чувар кој не лае без причина * * * сè е замрзнато но така мора да биде сè е бело но како поинаку да биде тополите се високи и се први на удар баричките се смрзнати и велат: судар *
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)