вози (гл.) - велосипед (имн.)

Како малечок многу сакав да возам велосипед. Татко не сакаше да ми купи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сакав да возам велосипед, но не можев да видам како тоа го правеа другите, професионалците, вистинските натпреварувачи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога ја слушаше како зборува со ќерка им, топлината во нејзиниот глас го омамуваше и го потсетуваше зошто воопшто и ја зел за жена.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Потоа, двете возеа велосипеди, па дури и заедно со неа се зачлени во јавачкиот клуб.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Од тие со и без стан и автомобил, подобри се бездомниците зашто ќе си го прибереш дома и ќе ти биде бескрајно благодарен, а, нормално, позгоден е и ако вози велосипед, зашто се движи пеш или вози, па барем долниот трап му е навежбан.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Се облекува како матурант, во тесни фармерки, маички што ги покажуваат неговите „плочки“, лепи тетоважа за една употреба, вози велосипед и пие пиво со лимон.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Дипломираше гонет од обврските што ги носи семејството, возеше количка со бебе, додека да матурира невестата, па заедно туркаа мало „точаче“, па тројцата возеа велосипеди... па станаа четворица.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Портокаловиот, пластичен часовник, со жолт круг околу полуизбришаните цифри, на кој е нацртано човече што спортува – плива, вози велосипед, фрла ѓуле, скока во височина – имаше, во сета своја неконвенционалност, улоги на проверувач кој е во право, „Американецот“ или „Русинот“. 2:1 е тесен резултат, а сепак значи одлука.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Повторно, како секогаш во слични случаи во последно време, им бев лут.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Потоа уште и забрани на кои ние не сме свикнати: врати се дома пред да се стемни, не излегувај, опасно е, не вози велосипед, улиците се прометни, не собирај другарки по собите, не пикај се кај другарки по туѓи куќи...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Леле, Игбал, таква баба не си видел!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Одамна не сум возела велосипед, не сум во многу добра кондиција, но ќе се обидам. (Порано инсистираше да спомне дека „некое утре“, низ паркот ќе ги шетаме нашите деца, а сега ниту спомнува, ниту помислува).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Никогаш не извлекувате никакво искуство. Тоа станува смешно. Па мечка во циркус научува да вози велосипед.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Честопати мислев на светот и времето кога бевме девојки, мислев кога веќе одамна не бевме девојки; мислев на девојките на нашето време, за кои Клара велеше дека конечно треба да се ослободат, девојките за кои мојата мајка велеше дека местото им е во кујната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За нивниот однос дознавме подоцна, од брат ѝ Густав, а Клара тоа го премолчуваше, Клара низ смеа раскажуваше како луѓето фрлаат по неа со камења кога ќе ја виделе како вози велосипед или кога е облечена во пантолони, затоа што во тоа време беше срамно жена да носи пантолони или да вози велосипед, Клара со мачнина раскажуваше за децата кои останале на улица по смртта на родителите и кои умираат премрзнати и гладни, Клара со гнев раскажуваше за неправдите кои ги трпат жените во браковите, и повторуваше: „Ние девојките самите треба да го земеме она што светот и ова време не сакаат да ни го дадат.“ …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)