води (гл.) - љубов (имн.)

Грета: А можеш ли да ме замислиш како водам љубов со џуџе?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја познавам екипата на татко ми: Гоца, Жаки, Трајка и Цоки, кои глумеа лезбејки во еден негов филм, веќе не ни помислуваат на машко копје.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стеснето, стуткано ги собираат споменатите стомаци не знаејќи каде со рацете, се распрашуваат на кој кат одат на гости, ги крадат огледалата или водат љубов во ситните саати.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Умерен во подвижноста и уморен од неподвижноста, трчав единствено во сништата на оние кои ме сакаат (во моите сништа водев љубов со една од оние кои и на јаве и на сон попрво би ме застрелале).
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Идната година во ова време (ако не и поскоро) можеби повторно ќе научам да трчам и да водам љубов, а во сништатта (моите и на оние кои ги сакам) ќе ми преостане единствено да летам. 12.01.1993.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Кога увото на градот со чаша на ѕид ги прислушува оние кои ја водат љубовта. (Каде ли ја водат, греотките?)
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Бидејќи освен да водат љубов, сакаа и да: го водат својот живот заедно, своите деца низ животот, себе да си оставаат слободен простор...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Љубовниците прават крвен сојуз, а капките се претвораат во анимирани змии - значаен мотив овде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се појавуваат флешови на Хитлер и Сталин, инсекти и носорози, The Wild Bunch i Midnight Ex- press експлодираат на прозорецот од мотелската соба додека двајцата водат љубов пред заложникот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Оливер непрекинато созда­ ваше френетична атмосфера за да ве инспирира.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А во осум водевме љубов, нели?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Страста кон него кај мене веќе беше сосема изгасната; не ни помислував дека би можела со тој човек, после толку години да се прегрнам, или да водам љубов.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Земанек ја убедуваше дека е возможно и уште ѝ објаснуваше дека јас таа вечер сум ги довел девојките до ситуација да пукнат од смеење, оти сум ја споил таа акробатска способност со мојата смисла за хумор и книжевност, па сум играл една епизода од Декамерон на Бокачо, во која наивниот и глупав сопруг никако не може да се качи на скалата од таванот, за да ја фати својата жена Петрунела како со својот љубовник води љубов; а не може да ги фати, затоа што не ја потпрел скалата на ништо, па штом се качи, се занишува и веднаш стрчнува надоле, од другата страна на скалата, за да не падне.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тренинзите и трките се одвиваа на еден рид близу градот, што сите го викавме Зајачки Рид, не затоа што таму имаше зајаци, туку затоа што ноќе таму се состануваа љубовни парови и водеа љубов по автомобили, на брзина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Публиката паѓаше од смеа; беше пазуза, сите јадеа пуканки, пиеја „Кока-кола“, но се смееја; на еден голем, висок кревет, лежеа Ина и аѓутантот, и божем водеа љубов, со гротескни движења под една покривка; јас се качував, сакав да ги фатам на дело, но никако не ми успеваше: скалите стоеја во воздухот, јас ќе се качев до врвот и потем, кога требаше да ја ставам раката над очите и да видам, одеднаш ќе сјурев надолу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И затоа, во мигот кога видов дека попуштам кон него (беше тоа една летна ноќ, на кејот на Вардар во Велес, кога речиси водевме љубов), јас решив да го опоменам, да го навредам, да го оддалечам од мене; и јас ја предадов неговата збирка песни во Партијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ја прашав Луција зарем не е поумно да води љубов со мене, одошто да биде нивни активист.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ги гледав неколкуте хоризонтални брчки на неговото чело, убавите кафеави очи, густата коса со некое побелено влакно којашто ја плеткав со моите раце во моментите кога водевме љубов...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Радиото беше претивко за да се слуша, бришачите шушкаа од време на време како да се возевме, а прозорите беа замаглени како да водевме љубов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И на годините со децата, се сеќавам како нивните гласови звучеа во ноќта, се сеќавам на мирисот на нивната кожа лете, на многуте игри што маж ми ги смислуваше за нив, на распоредот на влакна на неговите гради, на неговиот стомак и нозе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ние, како и обично, се каравме, овој пат за некоја поетеса што се самоубила и чија што поезија ја читаше ти.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
ТЛ: И водејќи љубов, таа вели... ВГ: „Без отисоци од прсти“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа се извлече од својата обвивка и погледна настрана нудејќи ми го својот извонреден благороднички профил.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да, таа е тешка и за мене, но таа е некој вид имагинација од моето...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Да“, рече, со длабок глас, „да, се разбира. Кога резултатите ќе бидат готови.“ Margina #32-33 [1996] | okno.mk 159
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Кога си вљубен водиш љубов“, рече таа полека спуштајќи се на седиштето тврдо како камен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јадев тофу- сирење, ги исмејував лепрата и билхарзиасисот, како јас да сум имун, и водев љубов во кеса.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќавам на шарите на тепихот во неколку прекрасни куќи коишто со години ги посетувавме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Седевме без да зборуваме ниту да се допираме и се сеќавам дека помислив дека повеќе не сакам да се расправам со тебе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа е бушидо фигура. Кога вели дека е уличен самурај, таа мисли прилично буквално. Го има тој код.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не сакам да стекнеш погрешен впечаток“, рече со засипнат и сиров глас, „само поради тоа што сум внимателна и скромна и што има толку гнасотија на светот, но и јас имам своја страсна страна.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да, ја имам. И те сакам. Барем така мислам.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можам да си ги доловам фустаните што жените ги носеа на моите забави и звуците што мажите ги испуштаа додека водевме љубов.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ако тоа ќе ја направи Бреда среќна - ако тоа ѝ ги олесни ситничарските стравови што ја подјадуваа деноноќно - тогаш тоа треба да се направи. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 158
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Докторовата ординација се наоѓаше во Скарсдејл, во неговата куќа во кафено-бел лажен тјудор стил и опкружена со дабови стари колку крајслерот на мојот дедо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Една ноќ, додека лежевме испреплетени во големата бела тврдина на нејзиниот кревет, ја симнав пластичната капуљача и ја прашав дали било кога ќе ми верува толку за да водиме љубов на начин познат со столетија, сирово и незаштитено.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќавам на бројот и квалитетот на комплиментите што ми беа упатени во разни прилики.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Со тие движења како само да се обидуваше да се оттргне од очајот, а така очајот беше уште поприсутен околу нашите тела додека тие се соединуваа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во неговото тело немаше ни страст ни задоволство кога водевме љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
до госпоѓицата осуденик допираат само крпчиња пареа од одалечениот свет- бледите испарувања се распрснуваат низ шумата- нема каде да се оди- за госпоѓицата осуденик нема ни најмало патче- таа всушност и не постои- дише чекори зборува дури се храни и води љубов но животот прекинал со неа ни здивче ветер- во шумата сум- во салата сум-
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Јас, која треба да ги лекувам пациентите- не ја чувствувам сопствената душа -сè заборавив- што сум јас- извршителка на должности- должна сум наутро да ги облечам и да ги нахранам децата-должна сум во седум часот да се јавам на работа-должна сум да давам дијагнози-должна сум да лечам-должна сум да водам љубов со маж ми-моите деца моите пациенти мојот маж-зошто ги нарекувам мои-неподвижна седам пред телевизорот-се дава некој глупав историски спектакл-мажот и децата ѕурат во екранот-мракот ме одвојува од нив-мракот ме носи во големата сала-исчекувам ли нешто-редици од свеќи-свеќи танчери-запалени свеќи-прегорени свеќи-студено ми е-толку ми е студено-кој ќе ме стопли-кој ќе ме извлече од овој подрум-само да се помрднам-да побегнам-да исчезнам-јас тука се убивам-боли ме боли-телото ми е претешко-ми треба воздух-да се одлепам-само здив-не можам-не постојам-пропаѓам-помош-помош-помош_
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Собата има слузокожа. Понекогаш ми се чини дека водиме љубов во тројка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пишуваше драма – еден дел од животот на Сандино – во која американскиот стипендист пука во Американците со пушка на прадедо му, прочуениот ловец на бизони, мајката го губи едното дете, близначе, а другото, престорено во бувче, ноќе ги колве очите на окупаторските војници, убавицата води љубов не само со целото село, туку и со сеништата, вампири, духови на претците – сѐ тоа набиено на шеесетина страници.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Имаш некој динар, педер?“ беше прашањето по кое знаеше дека таа вечер излегува со девојката, а кога ќе го прашаше: „Кога си утре на училиште? “, знаеше дека брат му сака да ја донесе дома и да бидат сами, за да водат љубов наутро во собата која ја делеа двајцата, додека тој е на училиште, а неговите се на работа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Остави ми дете“. – „Луда девојка“, си помисли тогаш кога ѝ ја посла вреќата за спиење за да не водат љубов на влажниот песок.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога го ослободија градот, тие пак почнаа да водат љубов.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„И сосема поинаква од жена ми“, си помисли сега.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Седеше на колена до брачниот кревет на родителите, во кој со години никој не водел љубов, го држеше мртвиот татко за рака, онаа истата со која пред толку години ја удри, и долго, долго плачеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Останува само да се води љубов.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Точно е дека пред три месеци, можеби и повеќе, си ветив дека ќе водам љубов поредовно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Силуетата води љубов со себе.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ми се вратија сите мои апетити. Посакав сѐ. Посакав повторно да водам љубов.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Изненадувачки е, водиме љубов.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Како второ: ако посакам слатко и убаво да се истегнам под зраците на топлото сонце, ниеден младич нема да ми побара исполнување на желбата да води љубов со женска од која потоа нема да му се гади.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Таа гледајќи му ја таа негова збунетост и стутуленост, се чудеше и си велеше во себе, како може тој постојано да ѝ доаѓа во сонот, да води љубов со неа, а сега седи така чудно и нерешително?
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
За да го ослободи му кажа дека често го сонува, дека водат љубов во сонот и дека затоа го викнала за да не биде тоа само сон.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Тој ја теши, а потоа двајцата легнуваат в кревет и водат љубов.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Водеа љубов. Еднаш. Сосем доволно за во ваква ситуација...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Се врати пет – шест години наназад и се виде себе си како води љубов со Билјана, најубавата девојка во генерацијата во школското ве- це кое мирисаше на лајна и амонијак.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Штом ќе пристигнеа, тие попрскуваа сѐ во неа со црн пипер купен на црниот пазар, ја фрлаа облеката од себе и водеа љубов со испотени тела, потоа заспиваа и се будеа за да утврдат дека бубалките ги збиле редовите и се подготвуваат за контранапад.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во текот на месец мај имаа само една можност кога успеаја да водат љубов.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Ах, глупости! Со кого сакаш да водиш љубов повеќе, со мене или со костур?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Посака, над сѐ, да имаат некое место на кое би можеле да бидат заедно и сами, без чувство на обврска дека мораат да водат љубов секогаш кога ќе се состанат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа вака го објасни тоа: „ Кога водиш љубов, ти употребуваш енергија, а потоа се чувствуваш среќен и пет пари не даваш за ништо.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се прашуваше неодредено дали во укинатото минато било нормално да се лежи вака в кревет, во свежината на летната вечер, маж и жена без облека врз себе, да водат љубов кога ќе посакаат, да разговараат за што сакаат, без да чувствуваат никаков порив да станат, едноставно да лежат и да ги слушаат спокојните надворешни звуци.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Човекот сега може да се промени во некаков тип на дух кој води љубов на дистанца.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Та не ќе почне ќерка ѝ уште од десетте години да води љубов? ...
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ој ти Хатиџе анумо без фереџе за тебе ќе потрошам едно цело чекмеџе бегалка те грабам кај мене во Цирих ќе водиме љубов на кинески тепих
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Знаете, тоа беше семејна мелодрама, вонбрачно дете, и брат и судија - една од оние приказни кои се полни со коинциденции - братот случајно е адвокат, а сиротата девојка води љубов со рибарот, итн”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога е во прашање филм каков што прави Хичкок, станува збор за концентрација на вниманието на публиката кон екранот во толкава мера што, на пример, арапските гледачи престануваат да лупат кикирики, Италијаните да ги пушат своите цигари, Французите да ја милуваат својата сосетка, Швеѓаните да водат љубов меѓу два реда фотелји...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Времето го поминуваа во дочекување и начекување можност пак да водат љубов.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Толку чудесно се усогласија што во хотелската соба се вратија по затворањето на ресторанот, ни едниот ни другиот не знаеа кога заспале и кога, кој знае во колку часот се разбудија, продолжија да водат љубов така што го пропуштија појадокот и од собата излегоа дури околу еден попладне, кога сериозно огладнеа.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Родителите мене ме учеа дека не треба да водам љубов, ама јас, како што знаеш – јас тоа го правам...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Беше некаде околу полноќ, пред да одат да водат љубов за првпат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ја погледнав за да утврдам колку е сериозна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Дали, на пример, знаеш да водиш љубов?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оние што имаа здрави нозе шетаа, водеа љубов, играа, се радуваа, зашто знаеја тие осумнаесет и дваесетгодишници дека се во расцутот на својата младост, на својот живот и такви умираа, се осакатуваа, лежеа во подгниените бараки, имајќи за постела само три педи лошо изделкани голи штици и дека по овој разголен ороспиин свет можеби и најдолгиот пат што се вика живот ќе го доодат без нозе, без раце, сакати...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ние што немавме нозе, не дека не шетавме, не дека не водевме љубов. И тоа го правевме.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А нема поскришно место од напуштените куќи.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели, сосема е природно младите да побараат скришно место каде што ќе водат љубов.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Жената не ја разбираше неговата морничавост. Ѝ се чинеше себичен, груб додека водеа љубов.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Вечерите ги поминуваме сами со нашите цимери, а ноќта, кога Марија заспива, Дејан низ темницата се мушнува во мојата соба, се пикнува под болничките чаршафи и водиме љубов на разнишаниот метален кревет.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тој може да стане друг, а јас ќе си останам грда.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дејан водел љубов со некоја девојка на креветот на мајка ѝ и татко ѝ, и во занесот што ги обземал, девојката го кренала коленото во грч и го удрила Дејан среде неговиот убав нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Најди си друго пенкало! Не ме интересира!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
1. Носот ти е студен. Под портокаловите чаршави на болничкиот кревет водевме љубов.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
Диво водевме љубов со саканата на подот во дневната соба. Како животни.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Покрај толку девојки во Скопје зошто решивте да водите љубов токму со ќерка му Сара. Па таа е Еврејка.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
РАЈНА: Ама не толку. (Се смеат.) Немој. (Почнуваат да водат љубов.) ЕВТО: Тивко. (Пауза.) Тивко! (Пауза.) Чекај. (Пауза.) Слушаш? (Пауза.) Слушај! (Пауза.) Некој оди по таванот. (Пауза.) Има некој горе.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Се посветив на убавиот амбиент со пејсаж на градот и долго гледав во хоризонтот каде што небото и езерото водеа љубов како дава лебеди припоени од нежност.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)