висне (гл.) - на (предл.)

„Сигурен ли си?“ „Што тоа?“ „Дека еден и еден се четири?“ Мирон призна - не, не беше сигурен; затоа Отец Симеон ја изгасна цигарата во празната чаша и воздивна: „Немој да згрешиш место ракавиците самиот да виснеш на клин.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Здолништето, она што не ѝ досегаше на Катерина ниту до колената и од кое добар дел од нејзините нозе остануваше незгрижен од туѓите погледи, особено кога ќе седнеше, го немаше виснато на ниту еден од потпирачите на столовите ниту пак на кваките од прозорците.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Вдаховено, без запирка зборуваше Арето и го вознемируваше пламенот од газиената ламба висната на таванот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)