вика (гл.) - мал (прид.)

Еден-нула!’, вика малиот и се удира со рачињата по газето од радост зашто баба му го научила така: дека, секогаш кога ти се случува нешто убаво, а сакаш да ти се повтори, се удираш по задните џебови од панталоните.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Однадвор се слуша врева, викаат мали и големи, фрлаат во водата со сè што ќе стасаат...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)