вика (гл.) - накај (предл.)

Филип беше поткачен на едно купиште градежен отпад и викаше накај другарите: „Ништо! Циркусот заврши! Кантите ги ставија во комбето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
(На Стојчета). Ела, бре ајдамак, кај дедо ти Кољо. (Му го дава пагурчето, вика накај другата соба).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)